Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Γκολ και ξύλο

Κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα προβλέψεις. Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι under control και βαίνουν ομαλά, ότι το πράγμα πάει καλά επιτέλους, ξυπνάς ξαφνικά μια μέρα και αρχίζεις να τρέχεις χωρίς να ξέρεις γιατί. Ή μάλλον ξέρεις γιατί: γιατί πρέπει να ντυθείς στα γρήγορα, να προλάβεις το λεωφορείο για να μην αργήσεις στη δουλειά...Τη δουλειά που τόσο καιρό έψαχνες και τελικά βρήκες. Είσαι αποφασισμένος να την κρατήσεις με κάθε κόστος. Η ζωή σου εξαρτάται από αυτή. Είναι έτσι όμως; Ή εγώ είμαι τόσο αγχωμένος που δεν βλέπω καθαρά;

Στις επόμενες σειρές, ακριβοί και πιστοί μου αναγνώστες, θα καταλάβετε τους λόγους που έχω εξαφανιστεί για αρκετό διάστημα από το blog. Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω το κλίμα που έζησα τους τελευταίους 3 μήνες στο μαγαζί και να δώσω έτσι μια νέα διάσταση στη λέξη " χαμάλης ". Επειδή έρχεται σεντόνι, παρακαλώ οπλιστείτε με υπομονή, κωκ, σάμαλι, ποπ κορν, ουισκάκι και ξηροκάρπιο και ξεκινάμε....

Στο τελευταίο μου πόνημα πέρσι, είχα αρχίσει να εξηγώ τα της δουλειάς και να σας παρουσιάζω λίγο τους νέους μου συναδέλφους. Τελικά τα πράγματα αποδείχτηκε πως δεν ήταν όσο παραδεισένια φαίνονταν στην αρχή. Δεν περίμενα φυσικά να κάθομαι και να πληρώνομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Βρισκόμασταν λίγο πριν τις γιορτές των χριστουγέννων και η κίνηση αυξανόταν όσο περνούσαν οι μέρες. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, το αντίθετο μάλιστα. Η όλη φάση με τον κόσμο που επισκεπτόταν το μαγαζί για τα ψώνια του, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που γνώριζα κάθε μέρα ήταν κάτι που το απολάμβανα. Είναι αυτό που λέμε γλυκιά κούραση. Στην αρχή...γιατί μετά άρχισε το ξύλο.

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσω ότι το τμήμα στο οποίο βρίσκομαι είναι ένα απέραντο μπουρδέλο! Τίποτα δεν δούλευε όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα να χρειάζεται διπλός κόπος για να κάνεις το πιο απλό πράγμα. Λάθος τιμές στα προϊόντα (άλλες φορές δεν είχαν καν τιμές..), λάθος πληροφόρηση στο στοκ (με αποτέλεσμα ο υπολογιστής να λέει 5 κομμάτια στην αποθήκη και τελικά να υπάρχει μόνο ένα ή και κανένα!), ατελείωτα παράπονα από πελάτες για παραγγελίες που είχαν φτάσει εδώ και καιρό στην αποθήκη μας αλλά κανείς δεν αξιώθηκε να τους ενημερώσει και φυσικά....ατελείωτο κουβάλημα! Ναι φίλε μου! Νομίζατε ότι η λέξη " χαμάλης " που χρησιμοποίησα νωρίτερα είναι υπερβολική; Μιλάμε για καθημερινό κουβάλημα κιβωτίων τίγκα στη σκόνη (κάποια ήταν παραγγελίες αλλά τα περισσότερα ήταν στοκ που ψάχναμε να αναγνωρίσουμε μπας και πουλήσουμε κάποια απο αυτά σε πελάτες.) Με λίγα λόγια, λόγω μη εγκυρότητας του συστήματος, αν κάποιος πελάτης ενδιαφερόταν για κάποιο προϊόν που είχαμε στην έκθεση, έπρεπε να ψάχνουμε σαν τους μαλάκες στην αποθήκη μήπως υπαρχει ήδη κάποιο σφραγισμένο στο κουτί του, για να μη χρειαστεί να παραγγείλουμε καινούργιο ή στη χειρότερη περίπτωση: να αγοράσει το συγκεκριμένο που υπάρχει στην έκθεση! Κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να κάτσω και να το τυλίξω με τα χεράκια μου, προσέχοντας να μην σπάσω τίποτα. Κάτι που τις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν αδύνατο, καθώς  
η αποθήκη που τα φυλάγαμε ήταν μικρή και γεμάτη με στοιβαγμένα κιβώτια με αποτέλεσμα οι ζημιές στα προϊόντα να γίνονται σε καθημερινή βάση. Και όλα αυτά, φορώντας κοστούμι και γραβάτα, προσπαθώντας να κρατηθείς ατσαλάκωτος και καθαρός, για να μη φαίνεσαι μπροστά στους πελάτες σαν 8χρονο που έπαιζε μπάλα στις λάσπες με τα καλά του ρούχα...






Κάπου εδώ νομίζω ότι είναι σκόπιμο να προχωρήσω σε μια ανανεωμένη version της παρουσίασης των συναδέλφων μου. Ομολογώ ότι έπεσα έξω για κάποιους από αυτούς στη αρχή αλλά πλέον έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για τον καθένα και νομίζω έχει ενδιαφέρον να την καταθέσω...

Γκρεγκ: Ο Γκρεγκ όπως θυμάστε ήταν ο προιστάμενός μου αλλά όχι και ο διευθυντής του τμήματος. Τελικά είναι μόλις 22 χρονών και εντελώς άχρηστος! Στην αρχή τον συμπαθούσα και θεωρούσα κάπως άδικο που όλοι τον είχαν στην μπούκα για τα πάντα καθώς ήταν προφανές ότι δεν είχε την απαραίτητη εμπειρία. Τελικά αποδείχτηκε όχι μόνο ότι είχαν δίκιο αλλά ότι ο τυπάκος είναι μεγάλο αρχίδι. Και αυτό γιατί, ενώ ήταν ανίκανος να βάλει 2 κιβώτια στη σειρά δε δίσταζε να κατηγορήσει άλλον για τα λάθη του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά 3 εβδομάδες πριν το τέλος της σύμβασής μου τα σκάτωσε με το πρόγραμμα και με άφησε να δουλέψω μόνος μου στο τμήμα για κανά 3ωρο, Σάββατο απόγευμα!! Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και του τα έχωσα χοντρά, αλλά εκείνος απλά απόρησε με την αντίδρασή μου λέγοντας να μην ανησυχώ και ότι έχει γίνει και άλλες φορές στο παρελθόν...Α ρε πουστράκο, ήσουν πολύ τυχερός που δε σε άρχισα στις κλωτσές εκείνο τ'απόγευμα!

Σάρα: Μιλάμε απλά για τον πιο πολύπλοκο χαρακτήρα του τμήματος. Ενώ στην αρχή σου βγάζει την ζεστασιά των Νορβηγικών φιορδ τελικά κατάφερα να την ξεκλειδώσω με τον τρόπο μου. Αυτό δε σημαίνει επ' ουδενί ότι ξαφνικά έγινε γατούλα, αλλά τουλάχιστον μου μιλούσε και γενικά έδειχνε συνεργάσιμη. Η Σάρα, παρ'όλο που ήταν μακραν η καλύτερη πωλήτρια του τμήματος δεν ήταν και πολύ δημοφιλής στα στελέχη. Θες γιατί ήταν δύσκολη σαν χαρακτήρας, θες γιατί ήταν λίγο στην κοσμάρα της, θες γιατί έγραφε λίγο τους πελάτες στα παλιά της τα παπούτσια...Κυριότερος λόγος για μένα ήταν το γεγονός ότι διατηρεί σχέση εδώ και 3 χρόνια με έναν τύπο από διπλανό τμήμα. Ο τύπος την έχει δει international playboy (μάγκα...Χωστήρας είναι μόνο ένας!) και από ότι ξέρω από έγκυρες πηγές την κερατώνει συστηματικά με πωλήτρια από διπλανό του τμήμα. Όλοι το ξέρουν, εκείνος φυσικά κάνει το μαλάκα και προσπαθεί να την βγάλει τρελή και όλο αυτό το πακετάκι είναι φυσικό επακόλουθο να επηρεάζει την καριέρα της εκεί μέσα αρνητικά. Σόρι κούκλα μου, αλλά αν δεν καταλαβαίνεις ότι με την εμφάνιση σου μπορείς να έχεις όποιον θες και παραμένεις με τον μαλάκα, ο οπόιος σου τα τρώει κιόλας και ονειρεύεται μεγάλη ζωή (γιατί την έχει δει μοντέλο του Calvin του Klein) τότε καλά να πάθεις...Ελπίζω όταν ξυπνήσεις να μην είναι πολύ αργά!

Μπέκι: Το κοντοπούτανο που όλοι θαυμάσαμε σε απόλυτη αρμονία με την αχρηστία και την αδιαφορία αποφάσισε πριν κανένα δίμηνο να μας αδειάσει τη γωνιά. Παραιτήθηκε μετά τις γιορτές αφού διέπρεψε στο να ψωνίζει σε άλλα τμήματα ενώ θα έπρεπε να δουλεύει. Τελικά έμαθα ότι είναι 24 χρονών, ήταν και αυτή μέρος του προγράμματος αποφοίτων, έγινε διευθύντρια και όλα αυτά γιατί λέει ήθελε να μαζέψει εμπειρίες για να αναλάβει στο μέλλον την οικογενειακή επιχειρήση. Και μάλιστα έλεγε λίγο πριν φύγει ότι: " I passed the test with flying colours!". Δηλαδή ότι είναι πλέον έτοιμη να αναλάβει τη δουλειά του μπαμπά και να τα φέρει εις πέρας. Μάλλον θα εννοούσε να τρώει τα λεφτά του μπαμπά....Τον μπούλο και να μη μας γράφεις!

Τζόναθαν: Ο γέρο Τζόναθαν αποδείχτηκε καλός τυπάκος όσον αφορά το χαρακτήρα του αλλά πολύ λίγος όσον αφορά τη δουλειά. Λόγω ηλικίας ήταν πάρα πολύ αργός για τα δεδομένα του τμήματος (με συνέπεια να καθυστερεί και τους υπόλοιπους), αν και πάντα πρόθυμος. Το χειρότερο ήταν όμως ότι δούλευε part time, δηλαδή μερικές μέρες την εβδομάδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τους πελάτες του να τους φορτωνόμαστε εμείς (και φυσικά όλα τα προβλήματα που τους συνόδευαν) καταλήγοντας στο τέλος να σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που ο Τζόναθαν αποφάσισε ότι δεν τον βολεύει η πολυθρόνα του σε αυτή την εύθραυστη ηλικία και βρήκε καλή ιδέα να δουλέψει σε πολυκατάστημα για το χαρτζιλίκι...

Κέβιν και Σαμ: Μακράν τα καλύτερα άτομα που γνώρισα στο μαγαζί. Και με τους δύο είχαμε πολύ καλή σχέση, με βοηθούσαν και τους βοηθούσα και γενικά όποτε είχαμε κοινές βάρδιες περνάγαμε σούπερ. Μουσικές και αθλητικά με τον Κεβιν (γούσταρε underground hip hop ενώ ήταν και φανατικός οπαδός της Άρσεναλ) χαβαλές και αθλητικά επίσης και με τον Σαμ (αυτός ήταν οπαδός της ManU).Με τον Σαμ έχω ακόμα επαφή και τα λέμε συχνά ενώ με τον Κέβιν έχουμε ψιλοχαθεί.

Ρίτσαρντ: Θα θυμάστε με πόσο κολακευτικά λόγια είχα μιλήσει όταν πρωτογνώρισα τον Ρίτσαρντ. Χύμα, χαβαλές και τα λοιπά. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Καταρχάς, ο τύπος ήταν μεγάλη κουτσομπόλα. Ήταν κοινό μυστικό ότι αν ήθελες κάτι να μαθευτεί με την ταχύτητα του φωτός, απλά το έλεγες στον Ρίτσαρντ. Με λίγα λόγια...μεγάλη Κατίνα! Έπειτα, έμαθα από εκείνον την ιστορία του. Δούλευε στο μαγαζί τα τελευταία 7 χρόνια, κάτι που ήταν η πρώτη και μοναδική δουλειά που έχει κάνει ποτέ (!), συγκατοικεί και ετοιμάζεται να παντρευτεί την πρώτη του σχέση με την οποία είναι μαζί από τα 18 του (ο τύπος είναι 33) και γενικά είναι εντελώς fucked up! Έσκαγε στο μαγαζί ουκ ολίγες φορές ψιλοτύφλα βρωμοκοπώντας μπύρα ή βότκα, όλοι ήξεραν ότι πηδιόταν με μια (συμπαθέστατη κατά τα άλλα) manager αραιά και που και γενικά απέφευγε ότι είχε να κάνει με τη δουλειά (κυρίως τους πελάτες). Δεν προκάλεσε σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι μόλις έκλεισε το τμήμα, η διεύθυνση δεν τον πρότεινε για κάποια άλλη θέση στο μαγαζί, ελπίζοντας να τον ξεφορτωθούν αναίμακτα (δηλαδή χωρίς αποζημίωση). Τελικά τους έκανε τη χάρη και παραιτήθηκε...Μαλακία του, για μένα, αλλά δείχνει το μέγεθος της βαρεμάρας του και το πόσο πολύ είχε βαρεθεί τη ζωή του εκεί μέσα. Τελικά γύρισε στο Μάντσεστερ και την ελαφίνα αρραβωνιάρα του (που να ήξερε η καημένη...).

Welcome to hell on earth!

Καλά όλα αυτά, αλλά τι πραγματικά συνέβη αυτό το κολασμένο 3μηνο; Τι ήταν αυτό που με έκανε να φτύσω αίμα και να ανυπομονώ να τελειώσει το μαρτύριο;

Οι πρώτη εβδομάδα ήταν νορμάλ, καθώς μάθαινα σιγά σιγά τα προιόντα και τις διαδικασίες. Όσο πλησιάζαμε όμως στις γιορτές τα πράγματα ζόριζαν επικίνδυνα. Αυξημένη πελατεία σε συνδυασμό με το μπάχαλο που επικρατούσε στο τμήμα ήταν αρκετά για να σε κρατούν στη τσίτα καθημερινά. Ώσπου φτάσαμε στις 26 Δεκεμβρίου: Πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν μπροστά μου δεν είχαν προηγούμενο. Κόσμος να συρρέει στο μαγαζί κατά κύματα, σπρωξίδια στους διαδρόμους, εκνευρισμός...και εμείς; Κάθε πωλητής είχε τουλάχιστον 5 πελάτες να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα, χώρια αυτούς που ζητούσαν οδηγίες για το που θα βρούνε τι μέσα στο μαγαζί. Φανταστείτε λοιπόν τι γινόταν όταν ρωτούσαν τιμές για ένα προιόν που ήταν λάθος και έπρεπε να ψάξεις επιτόπου να τη βρεις σε ένα απαρχαιωμένο pc. Καθυστέρηση, εκνευρισμός και όλα πουτάνα. Σκεφτείτε ότι σε ένα μήνα έχασα 5 κιλά και επίσης άρχισα να έχω πόνους στη μέση και τα πόδια. Ειδικά οι πόνοι στη μέση από ένα σημείο και μετά έγιναν αφόρητοι, σε σημείο που αναγκάστηκα να καταφύγω για πρώτη φορά στη ζωή μου σε έμπλαστρο. Εκεί τα χρειάστηκα πραγματικά...Το γαμήδι σου καίει τη σάρκα σαν πυρωμένο σίδερο! Το έβαλα ένα βράδυ, έπεσα για ύπνο και όλη τη νύχτα έκανα πυρ και κίνηση πανω στο στρώμα....Σίγουρα πάντως δεν βοηθούσε την όλη κατάσταση το γεγονός ότι κοιμόμουν κάθε βράδυ σε στρώμα αέρος στο σαλόνι, λόγω έλλειψης χώρου. Τέλος πάντων...

Όλο αυτό το τρίμηνο προσπάθησα να δείξω τον καλύτερο εαυτό μου, να τα δώσω όλα για να μεγιστοποιήσω τις πιθανότητες μου για μονιμότητα. Και πιστεύω πως τα κατάφερα. Γενικά βοηθούσα τους πάντες (ακόμα και εκτός τμήματος) και δημιούργησα μια καλή εικόνα στους συναδέλφους αλλά και στους προισταμένους. Έτσι πήρα και καλό βαθμό στο τελικό report (κάτι που δεν έχει εξαργυρωθεί πάντως όσο γράφονται αυτές οι γραμμές). Ήμουν γενικά ο "καλός μαλάκας" και κατάπινα αρκετά παρατράγουδα για να μην χαλάσω την καλή εικόνα. Αυτό όμως που δεν σήκωνα από κανένα εκεί μέσα είναι να με εκμεταλευτεί για δικό του όφελος, πόσω μάλλον να δυσφημίσει το δικό μου όνομα. Κάτι που πήγε να γίνει απο κει που δεν το περίμενα....

Απόγευμα Σαββάτου, στα μέσα των εκπτώσεων και εννοείται ότι πήζουμε με τρέλα. Στη βάρδια είμαι εγώ μαζί με τον Ριτσαρντ και τον Τζόναθαν. Ξαφνικά σκάει πελάτισσα για να παραλάβει κάτι που είχε παραγγείλει. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό, γνωρίζοντας την κατάσταση ελληνικής ΔΟΥ που επικρατεί στην αποθήκη μας. Ξαφνικά παρατηρώ ότι μαζί με την πελάτισσα έχει έρθει και μια συνάδελφος...και τι συνάδελφος! Μάγκες, μιλάμε για συλλεκτικό κομμάτι Ρωσίδα, μια διασταύρωση Ανίτας Μπλοντ και Αντριάνας Σκλεναρίκοβα!! Πριν προλάβω να μαζέψω τα σάλια μου η πελάτισσα με ρωτάει αν μπορούμε να το μεταφέρουμε στο αμάξι της...Έχοντας φάει ωραιότατη πούτσα πριν καμιά βδομάδα με πελάτισσα που ήθελε να της κουβαλήσουμε την παπαριά της "εδώ, λίγο πιο κάτω" και κατέληξα να κουβαλάω σα χαμάλης 3 ολόκληρα τετράγωνα, αυτόματα μπήκα σε σκέψεις. Της εξηγώ ότι αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο γιατί είμαι μόνος στο τμήμα (οι άλλοι ήταν απασχολημένοι) αλλά κάτι θα κάνουμε...Πριν προλάβω να πω άλλη λέξη, πετάγεται το όρθιο πορνό και με ύφος 12 καρδιναλίων Ρισελιέ μου λέει:
- Μα καλά δεν έχετε αχθοφόρο στο τμήμα σας; Είναι δυνατόν;
- Όχι, η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε ποτέ.
- Καλά, καλά...θα πάρω τηλέφωνο το δικό μου να έρθει να βοηθήσει!
- Be my guest!

Φανερά ενοχλημένος από το attitude της ξανθιάς, πάω στην αποθήκη μαζί με τον Ριτσαρντ (ο οποίος είχε επιστρέψει στο μεταξύ) και του εξιστορώ το σκηνικό. Εκεί συνειδητοποιούμε ότι η παραγγελία της πελάτισσας έχει έρθει και ζυγίζει και πολύ. Η μέση μου έχει ήδη αρχίσει να διαμαρτύρεται και απειλεί να κατέβει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους. Και μόνο στην ιδέα του Λέοντος πάνω μου καταλαβαίνω ότι πρέπει πάση θυσία να το αποφύγω. Τελικά προσφέρεται ο Ριτσαρντ μαζί με τον αχθοφόρο της Ρωσίδας και ξεκίνησαν επ' ώμου για το όρος Σινά ή όπου στο διάολο έχει παρκάρει η κακομαθημένη πελάτισσα (έδωσε 2500 λίρες για μια μαλακία αλλά τσιγκουνεύτηκε 10 λίρες να της το στείλουμε σπίτι...Ούστ!).

Μετά από κανά μισάωρο πετυχαίνω το Ριτσαρντ στην αποθήκη να κάνει διάλειμμα και τον ρωτάω πόσο μακριά ήταν τελικά. Ήταν όντως κανά 10λεπτο με τα πόδια και του έφυγε ο κώλος να κουβαλάει. Φυσικά για tip ούτε λόγος. Και εκεί που του ξεκινάω την κουβέντα για το απαράδεκτο υφάκι της Ρωσίδας, μου λέει ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η συγκεκριμένη πήγε αμέσως μετά σε έναν manager και έκανε παράπονα για μένα και το τμήμα, ισχυριζόμενη ότι δεν θέλαμε να εξυπηρετήσουμε την πελάτισσα!!!







Τι έκανε λέει;

Τι είπες μωρή ρουφοκαβλέτα; Πόρνη του ελέους, γιουσουφάκι του Πούτιν, γαμώ την Τσαρική Ρωσία και το ανώτατο Σοβιέτ!! Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό έγινα ΤΝΤ από τα νεύρα μου και οι σκηνές που ακολούθησαν είναι πραγματικά μυθικές. Είμαι έτοιμος να τα σπάσω όλα μέσα στην αποθήκη, κοπανάω κούτες και χαρτόνια και ο Ρίτσαρντ με παρακολουθεί εμβροντητος να κατεβάζω καντήλια μισά στα ελληνικά μισά στα αγγλικά. Εκέι που πέφτει κάτω από τα γέλια είναι όταν του δείχνω με πολύ παραστατικό τρόπο ότι τέτοια ξέκωλα στην Ελλάδα τα έχουμε στα στριπτιζάδικα να χορεύουν και να τον παίζουν σε πελάτες...Με λίγα λόγια η κυρία, προσπάθησε να το παίξει καλή στην πελάτισσα, της κουβάλησε τα ψώνια (που προηγουμένως είχε αγοράσει από το τμήμα που δούλευε εκείνη) και αποφάσισε να δυσφημίσει εμένα και το τμήμα για να πάρει το credit της καλής υπαλλήλου. Αποφάσισα να μην το αφήσω έτσι και πήγα και βρήκα την προισταμένη της να της εξηγήσω την κατάσταση. Εκείνη πήγε να την καλύψει αλλά τελικά το αφήσαμε εκεί. Ήθελα απλά να το βγάλω από μέσα μου και να δείξω ότι...I don't take shit from anyone!

Και που βρισκόμαστε τώρα; To τμήμα έκλεισε επίσημα τέλος Φλεβάρη (όπως και η σύμβασή μου) και από τότε έχω περάσει κάποιες συνεντέυξεις για άλλες θέσεις. Αυτό που κατάλαβα μετά από τόσο καιρό εκεί είναι το HR τους είναι επίσης εντελώς για τον πούτσο με αποτέλεσμα να μην έχω ακόμα απάντηση για συνεντέυξη που πέρασα πριν 1 μήνα...

Δυστυχώς όλο αυτό το διάστημα με έχει πάρει απο κάτω. Το καλό νεό μέσα σε όλα είναι ότι αρχες Φλεβάρη βρήκα σπίτι και μοιράζομαι πλέον ένα διαμέρισμα με μια συμπαθέστατη Νιγηριανή. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον έχω να πληρώνω και ενοίκιο κάτι που καθιστά την όλη κατάσταση ολοένα και πιο αγχωτική. Όλη μέρα είμαι μπροστά σε ένα laptop και στέλνω cv και γενικά βρίσκομαι σε μια άβολη αναμονή. Δυστυχώς δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα...

Επειδή δεν θέλω να κλέισω αυτό το post με μιζέρια, ας δούμε ποιούς celebrities πήρε το μάτι μου τον τελευταίο μήνα πριν φύγω. 
Βασικά πέρασαν από μπροστά μου εκτός από μπαλαδόφατσες (Patrice Evra, Julio Cesar) και μοντέλα (Eva Herzigova), o Mr Mentalist Uri Geller (καλός καραγκιοζάκος, με χαιρέτησε και στα Ελληνικά!), ο Mr Formula 1 Bernie Ecclestone και ο θρύλος της ηλεκτρονικής μουσικής Jean Michel Jarre (με το που κατάλαβα ποιός ήταν ήμουν έτοιμος να του ζητήσω αυτόγραφο). Αλλά δύο ήταν τα  μεγάλα ονόματα:





Jason fucking Statham & Rosie Huntington
Εκεί που περπατούσα ανέμελος μια μέρα στον όροφο με τα αθλητικά και τα είδη ιππασίας (!) με σταματάει μια γλυκύτατη συναδελφος (η οποία έτυχε να είναι και Ελληνίδα γεννημένη εδώ but anyway..). 
Θέλεις να δεις ένα μοντέλο της Victoria Secret, με ρωτάει. Γιατί όχι, λέω εγώ και κατευθύνομαι προς τη διπλανή αίθουσα με τα είδη βουνού και αναρρίχησης. Και εκεί που ψάχνω να βρώ το μοντέλο...βλέπω μπροστά μου τον Transporter! O Ιάσονας ο Statham μιλούσε σε πολύ φιλικό ύφος με έναν συνάδελφο και μην έχοντας τι άλλο να κάνω για να πλησιάσω λίγο πιο κοντά, το παίζω πελάτης και χαζεύω κάτι σκοινιά bungee jumping (!!!). Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι είναι ψηλότερος από ότι φαίνεται στις ταινίες (εγώ τον έκανα γύρω στο 1,80) και πολύ ωραία ντυμένος. Κάποια στιγμή πλησίασα κάπως επικίνδυνα κοντά του και μου χαμογέλασε καταλαβαίνοντας μάλλον ότι είμαι fan...Άσε τις μαλακίες τώρα ρε Jason και τράβα μου μια στο σαγόνι να την έχω για ενθύμιο...

Α..ναι. Ήταν και η αρραβωνιάρα του εκεί. Καλό κομμάτι.





Justin Bieber: Ναι, το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Το ξέρω πως όλοι εσείς οι Beliebers εκεί έξω θα με μισήσετε αλλά ναι...είδα από κοντά το boy wonder! Όχι, δεν είχε την μαιμού μαζί του αλλά μια κουστωδία από διάφορους παρατρεχάμενους wannabe rappers. Επισκέφτηκε κυρίως το τμήμα τεχνολογίας και από ότι έμαθα από τον προιστάμενο που τον εξυπηρέτησε παραλίγο να αγοράσει ένα I-phone με θήκη από διαμάντια (ναι, πουλάμε και τέτοιες μαλακίες στο μαγαζί) αξίας 80.000 λιρών!! Ο μικρός το γούσταρε και πείστηκε να το αγοράσει, αλλά από ότι έμαθα οι σύμβουλοι που τον ακολουθούν είπαν όχι. Προφανώς αν τον είχαν ανεξέλεγκτο τον έχουν ικανό να αγοράσει και καμιά χέστρα από διαμάντια. Ή καμιά Bentley στη μαιμού με μπανάνες στα καθίσματα...

Soundtrack of the post

Μετά από αυτό το ποστ - Πειραϊκή Πατραϊκή πάρτε και ένα απολαυστικά διαστροφικό κομμάτι από έναν απολαυστικά διαστροφικό καλλιτέχνη, τον κύριο Aphex Twin aka Richard D. James. To clip είναι απλά απίστευτο και αφιερωμένο στο Χωστήρα που πιστεύω θα εκτιμήσει τα λαχταριστά κοριτσούδια που πρωταγωνιστούν...