tag:blogger.com,1999:blog-68733883588854677192024-03-05T21:19:06.129+02:00Another prick with a blogStone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-76587666185782061332013-09-26T23:55:00.000+03:002013-09-26T23:55:41.209+03:00Mama...I'm coming home !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Και ναι...επιτέλους έφτασε αυτή η στιγμή. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, ήρθε η ώρα να επιστρέψω στα πάτρια εδάφη. Να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, να χαλαρώσω λίγο από την τρέλα της δουλειάς...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ο απολογισμός αυτής της χρονιάς: θετικός. Ζω σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες πόλεις του κόσμου, δουλεύω σε ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα της Ευρώπης και μόλις πρόσφατα μου προτάθηκε και θέση brand manager για μια από τις εταιρίες που συνεργαζόμαστε στο μαγαζί. Δεν έχω παράπονο, η πορεία είναι μόνο ανοδική. Υπομονή και βλέπουμε...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Σε δύο μέρες πετάω για Αθήνα. Όποιος γουστάρει να βρεθούμε και να πιούμε κι ένα καφεδάκι απο κοντά, ας στείλει ένα mail στο <u>stonecoldaustinsaidso@gmail.co</u>m για να κανονίσουμε τα περαιτέρω...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><u>Soundtrack of the post</u></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><span style="color: black;">Τι άλλο θα μπορούσε να είναι...</span></span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/lN0lpoAtBeM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><span style="color: black;"> </span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"> </span></div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-64214609258871090242013-07-18T01:10:00.001+03:002013-07-18T01:33:28.070+03:00Summer moved on<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Ναι, το ξέρω</span>. <span style="font-size: large;">Έχω χαθεί. Υποσχέθηκα να μην το ξανακάνω αλλά δυστυχώς κάποιες φορές είναι αδύνατον να κρατήσει κάποιος την υπόσχεσή του λόγω συνθηκών.</span> <span style="font-size: large;">Καλών συνθηκών εν προκειμένω</span>, <span style="font-size: large;">καθώς πριν 1 μήνα περίπου βρήκα δουλειά. Εντελώς από το πουθενά, βρήκαν το βιογραφικό μου σε ένα από τα jobsite που το έχω ανεβάσει εδώ και καιρό, με πήραν τηλέφωνο και μετά από 1-2 συνεντεύξεις πήρα τη δουλειά. Τι δουλειά; Πάλι πωλητής, σε ένα από τα μεγαλύτερα department stores του Λονδίνου. Σε γενικές γραμμές λέω πάλι καλά που βρέθηκε κάτι, τα λεφτά όμως δεν είναι αρκετά, τα έξοδα τρέχουν (και δεν εννοώ μόνο τα δικά μου έξοδα εδώ στο Λονδίνο)</span> <span style="font-size: large;">και το άγχος ρέει άφθονο. Anyway...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> Αποφάσισα να γράψω κάτι, τώρα που ζέστανε ο καιρός για τα καλά και έχετε ήδη αρχίσει (πιστεύω) τα μπανάκια σας. Ενημερωτικά να αναφέρω ότι εδώ και 2 εβδομάδες έχουμε αρχίσει να βράζουμε στο ζουμί μας εδώ στο Λονδίνο. Οι θερμοκρασίες είναι 28 με 32 και σε συνδυασμό με την αυξημένη υγρασία η κατάσταση θυμίζει κάποιες φορές Αθήνα...Ευτυχώς δεν έχουμε κουνούπια. Έχουμε βέβαια κάγκουρες με φτιαγμένες μπέμπες να κόβουνε βόλτες μέσα στη νύχτα με τα jamaica rap στη διαπασών, άρα έχω και κάτι να μου θυμίζει καλοκαιρινές νύχτες στην Αθήνα. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Εδώ οι Άγγλοι έχουν ξεφύγει τελείως. Θες γιατί ο χειμώνας που πέρασε ήταν πολύ βαρύς (το Μάρτη χιόνισε και το κρύο σου έκανε τσάμπα λιφτινγκ...), θες γιατί έχουν να δουν ζεστό καλοκαίρι τουλάχιστον 5 χρόνια (όπως μου είπαν τα παιδιά που μένουν εδώ μόνιμα), όπως και να΄χει έχουν πάρει τους δρόμους με απίστευτη διάθεση. Όλοι σου χαμογελάνε στο δρόμο (εκτός κι αν τους άγγιξε το Impulse...), γεμίζουν τις παμπ και τις ανοιχτες καφετέριες και το κυριότερο: ξεχύνονται στα πάρκα! </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2vRWJEBv5-qXbDd2XRN0jatHOAxFTAFnTwhtS-UdovIEk4PJW9HDCf5vFaLqEk6pj9ROVc2Orn_igqnlvLJQ7bRoLYezF1GU9ifZJS3ffXmBP_1yzVp6pls5LR4WzZRCXZdv25Tv5yA/s1600/DSC00124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix2vRWJEBv5-qXbDd2XRN0jatHOAxFTAFnTwhtS-UdovIEk4PJW9HDCf5vFaLqEk6pj9ROVc2Orn_igqnlvLJQ7bRoLYezF1GU9ifZJS3ffXmBP_1yzVp6pls5LR4WzZRCXZdv25Tv5yA/s400/DSC00124.jpg" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9-CSMu50mSEg6pX5oumXNNz3Lz2TA1rRrTAR3dPwpOJPecas3-aDn_YMVZG-090BXGOJj9I95NwyQMcEKIs9qivsIiZdycKtHQO3CgB-2n-hiYdwZliSC-8U83nV-BAYDbmqzZtR1Fc/s1600/DSC00125.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9-CSMu50mSEg6pX5oumXNNz3Lz2TA1rRrTAR3dPwpOJPecas3-aDn_YMVZG-090BXGOJj9I95NwyQMcEKIs9qivsIiZdycKtHQO3CgB-2n-hiYdwZliSC-8U83nV-BAYDbmqzZtR1Fc/s400/DSC00125.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWyv8ZpwS1LRa-aPKRotP_MzTVZR6JGkVFXAnZACev-mhDyrOFbt4z1Aoi_GT2y_fEO7uALMPlPfhaKZGO41IyLhdlqRnnPvSK3YELllmbl3yLdHUUITV-c3RMdqzWeXRv4xxRGBG8itc/s1600/DSC00131.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWyv8ZpwS1LRa-aPKRotP_MzTVZR6JGkVFXAnZACev-mhDyrOFbt4z1Aoi_GT2y_fEO7uALMPlPfhaKZGO41IyLhdlqRnnPvSK3YELllmbl3yLdHUUITV-c3RMdqzWeXRv4xxRGBG8itc/s400/DSC00131.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Ναι, καλά βλέπουν τα μάτια σας. Όλοι φοράνε μαγιό, παίρνουν την πετσετούλα τους και αράζουν στο πάρκο για ηλιοθεραπεία! Οι πιο τολμηροί ρίχνουν και καμιά βουτιά στη λίμνη, αν και κανείς δεν εγγυάται πόσο καθαρή είναι. Η όλη φάση θυμίζει Βάρκιζα τον Αύγουστο...χωρίς τη θάλασσα! Η πιο κοντινή παραλία είναι στο Brighton, καμιά ώρα από το κέντρο του Λονδίνου και από ότι λένε οι φίλοι εδώ δεν έχει καμία σχέση με ελληνική παραλία. Βαθιά και κρύα νερά, απέραντη μαυρίλα μέσα και κάτι σαν άμμος έξω...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Διακοπές φέτος για μένα γιοκ, κυρίως λόγω δουλειάς. Κάθομαι και ξεχνιέμαι τις ώρες που δεν δουλέυω ακούγοντας μουσική. Για όσους λοιπόν τα καταφέρουν φέτος και την κάνουν για κανά νησάκι, έχω να προτείνω 3 συγκεκριμένα tracks, ένα για το πρωί, ένα για το μεσημεράκι πριν τη βουτιά και ένα για το βράδυ πριν την έξοδο. Έτοιμοι; Πάμε...</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhza_8XtkTK2DlKpf8ScFCCUrNyCO758EvdGUkvEsPxC3dD6c8cF1nJD8aVUqgnrwlkT0sw09DyfFTsYf71NeWaEEb7DS8-BrLkREJ6WujjEV4z4RQZvseDxiygWI8YxGFqyU91yuAyCl8/s1600/tumblr_mp3mf7rOhN1s12kmpo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhza_8XtkTK2DlKpf8ScFCCUrNyCO758EvdGUkvEsPxC3dD6c8cF1nJD8aVUqgnrwlkT0sw09DyfFTsYf71NeWaEEb7DS8-BrLkREJ6WujjEV4z4RQZvseDxiygWI8YxGFqyU91yuAyCl8/s400/tumblr_mp3mf7rOhN1s12kmpo1_500.jpg" width="298" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Το πρωινό αεράκι σου χαιδεύει γλυκά το πρόσωπο. Ανοίγεις σιγά σιγά τα μάτια σου. Εκείνη κοιμάται δίπλα σου τόσο γαλήνια που φοβάσαι να κάνεις και την παραμικρή κίνηση για να μην τη ξυπνήσεις. Με αργά και σταθερά βήματα καταφέρνεις να φτάσεις μέχρι την κουζίνα. Ετοιμάζεις καφέ και πρωινό και για τους δυό σας. Το μόνο που ακούγεται είναι το κύμα της θάλασσας και μερικά πουλάκια να τιτιβίζουν. Παράδεισος! Η θέα από το παράθυρο του δωματίου σας είναι ονειρική...</span><span style="font-size: large;"><span class="grey">Μ</span>ακάρι να μένατε για πάντα εκεί. Ξαφνικά νιώθεις δύο χέρια να σε αγκαλιάζουν και ένα ζευγάρι χείλη να σε φιλούν στοργικά στο λαιμό. Η μέρα μόλις έχει αρχίσει...</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/l2_9qcHqpr4/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/l2_9qcHqpr4&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://youtube.googleapis.com/v/l2_9qcHqpr4&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;">Μετά από μια περιήγηση σε διάφορα αξιοθέατα και βόλτες στα σοκάκια, ήρθε η ώρα να κατηφορήσετε προς την παραλία. Πετάτε τα απαραίτητα στο αυτοκίνητο και ξεκινάτε με τη διάθεση ανεβασμένη. Γέλια, χαβαλές, χαμόγελα...το καλοκαίρι είναι εδώ! Μετά την τελευταία ανηφορική στροφή, ξεπροβάλλει το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Επιτέλους...</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/a-_EjabdMSs/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/a-_EjabdMSs&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://youtube.googleapis.com/v/a-_EjabdMSs&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Επιστρέφοντας από μια γλυκά κουραστική μέρα και έχοντας ρίξει και μια απογευματινή σιέστα, έφτασε η ώρα για την βραδινή έξοδο. Εσύ ψάχνεις το αγαπημένο σου t-shirt, αυτό που σε δείχνει ακόμα πιο όμορφο και μαυρισμένο. Εκείνη αποφασίζει να φορέσει ένα υπέροχο πράσινο φόρεμα. Είναι τόσο όμορφη απόψε...Νιώθεις ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο. Η στιγμή είναι μαγική. Πατάς το play, και ξεχύνεται στο δωμάτιο το πιο μεθυστικά sexy σαξόφωνο που έχεις ακούσει. The night is young! Αυτή θα είναι η καλύτερη μας βραδιά. Μέχρι την επόμενη...</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/TR6H21wfHQc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Καλές Διακοπές!!! </span><br />
<br />
<br /></div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-82577277774125513152013-05-19T04:28:00.000+03:002013-05-19T05:22:30.359+03:00Things that make you go hmmm...(part 1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Πως τα φέρν<span style="font-size: large;">ει η ζωή όμως...<span style="font-size: large;">Πέρσι τέτοια εποχή, καθόμο<span style="font-size: large;">υν στο σπίτι μου στην Αθήνα κοιτώντας όλη μέρα το ταβάνι, ανήμπορος να αλλάξω την κατάσταση. <span style="font-size: large;">Ένα χρόνο μετά, βρίσκομαι ήδη 7 μήνες σε μια ξένη χώρα, συγκατοικώντας με μια <span style="font-size: large;">άγν<span style="font-size: large;">ωστη<span style="font-size: large;">. Βέβαια, <span style="font-size: large;">ψάχνω ακόμα για δουλειά</span></span></span></span></span></span></span></span></span> <span style="font-size: large;">αλλά είμαι σίγου<span style="font-size: large;">ρα σε καλύτερη κατάστα<span style="font-size: large;">ση από ότι βρισκόμουν ένα χρόνο πριν. <span style="font-size: large;">Ποτέ δε φαν<span style="font-size: large;">ταζόμουν τον εαυτό μου όμω<span style="font-size: large;">ς σε μια τέτοια θέση.</span></span></span></span></span></span> <span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Από τη<span style="font-size: large;">ν άλλη είναι σίγο<span style="font-size: large;">υρα μια θετική εμπειρία το να βρίσκομαι <span style="font-size: large;">στο εξωτερικό και να μαζ<span style="font-size: large;">εύ</span>ω εμπειρίες και εικ<span style="font-size: large;">όνες από μια από τις πιο οργανωμένες και πολιτισμέν<span style="font-size: large;">ες χώρες στον κόσμο. Από την άλλη<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> </span>σκέφτομαι: γιατί <span style="font-size: large;">να μου στερ<span style="font-size: large;">εί η χώρα μου αυτό που απλόχερα μου προσφέρει <span style="font-size: large;">μια άλλη; <span style="font-size: large;">Το δικαίωμα στο όνειρο;</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Όλο αυτό το διάστημα που βρίσκομαι εδώ, <span style="font-size: large;">γίνομαι συνεχώς αποδέκτης ερεθισμάτων που μου προκαλ<span style="font-size: large;">ούν έκπληξη και συνάμα προβληματισμό. <span style="font-size: large;">Έκπληξη, γιατί <span style="font-size: large;">πράγματα που κανείς δεν έχει σκεφτεί στην Ελ<span style="font-size: large;">λάδα αποτελούν μέρος της κουλτο<span style="font-size: large;">ύρας εδώ, όλοι τα θεωρούν δεδομένα και τα ακολουθούν ευλαβικά. Προβληματισμό για<span style="font-size: large;"> το τι θεωρούμε πολιτισμό στη Ελλάδα. Μήπ<span style="font-size: large;">ως τελικ<span style="font-size: large;">ά <span style="font-size: large;">τούτοι εδώ είναι<span style="font-size: large;"> χαζοί κ<span style="font-size: large;">ι</span> εμε<span style="font-size: large;">ίς οι <span style="font-size: large;">έξυπνοι; <span style="font-size: large;">Ή μήπω<span style="font-size: large;">ς το αντίθετο; </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Πάμε να δούμε <span style="font-size: large;">στοιχεία της κουλτούρα<span style="font-size: large;">ς<span style="font-size: large;"> και της καθημερινότητας των Άγγλων χωρισμένα σε κατηγορίες<span style="font-size: large;">, όπως τα αντιλαμβάνομαι ε<span style="font-size: large;">γώ τους τελευταίους 7 μ<span style="font-size: large;">ήνες...</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><u><b>Κοινωνικές π<span style="font-size: large;">αροχές</span></b></u> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Ακούστε τ<span style="font-size: large;">ώρα μια ωραία ιστορία. Φτάν<span style="font-size: large;">ω στο Λονδίνο <span style="font-size: large;">ξημερώματα <span style="font-size: large;">Σαββάτου. Δευτέρα πρωί βρίσκομαι στο Jobcentre <span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">(έ</span>τσι ονομάζεται ο <span style="font-size: large;">ΟΑΕΔ εδώ). Τι δουλειά <span style="font-size: large;">είχα εκ<span style="font-size: large;">εί; Μα για να κάνω αίτηση για επίδομα ανεργίας! <span style="font-size: large;">Σωστά διαβάσατε...<span style="font-size: large;">Όταν κάπ<span style="font-size: large;">οιος έρχεται<span style="font-size: large;"> στη χώρα ως μετανάστης για να εργαστεί, μπορεί να π<span style="font-size: large;">άρει <span style="font-size: large;">κάποια χρήματα ως βοήθημα, έτσι ώστε να μην πεθάνει της πείνας (ή <span style="font-size: large;">να αρχίζει να ζητιαν<span style="font-size: large;">εύει<span style="font-size: large;">/κλέβει) μέχρι να βρει κάποια δουλειά. Το ποσό δεν είναι μεγάλο (280 λίρες/μήνα) αρκετό όμως για <span style="font-size: large;">να την βγάλεις αξι<span style="font-size: large;">οπρεπώς. Βέβαια, οι άνθρωποι δεν εί<span style="font-size: large;">ναι μαλάκες. <span style="font-size: large;">Γι<span style="font-size: large;">α να σου δ<span style="font-size: large;">ώσουν το επίδομα πρέπει να έχεις μια σταθερή διεύθυνση <span style="font-size: large;">όπως επίσης πρέπει να επισκέπτεσ<span style="font-size: large;">αι το κέντρο κάθε 15 μέρες, αποδεικνύοντας ότι όντως <span style="font-size: large;">ψάχνεις για<span style="font-size: large;"> δουλ<span style="font-size: large;">ειά<span style="font-size: large;">. Και όταν μιλάμε εδώ για ΟΑΕΔ εννο<span style="font-size: large;">ούμε δημόσια υπηρεσία που δουλεύει ρολό<span style="font-size: large;">ι. Οι σ<span style="font-size: large;">ύμβουλοι εί<span style="font-size: large;">ναι απίστευτοι επαγγελ<span style="font-size: large;">ματίες<span style="font-size: large;">, </span>πολύ φιλικοί <span style="font-size: large;">(την πρώτη φορά που πήγα μόνο καφέ δεν με κέρασ<span style="font-size: large;">αν..) και <span style="font-size: large;">δείχνουν<span style="font-size: large;"> με κάθε τρόπο ότι ενδιαφέρονται πραγματικά <span style="font-size: large;">να βρεις δουλειά. Εκτός από αυτό το επίδομα (το οποίο παίρνω αυτή τη στιγμή) κατάφερα να π<span style="font-size: large;">άρω και το λεγόμενο <span style="font-size: large;">"<span style="font-size: large;">επίδομα <span style="font-size: large;">σπιτιού". Σε περίπτωση δηλαδή που μ<span style="font-size: large;">είνεις άνεργος, εφόσ<span style="font-size: large;">ον έχ<span style="font-size: large;">εις αποδείξει ότι πλέον μένεις μόνιμα στη χώρα, το κράτος μπορεί να σου πληρ<span style="font-size: large;">ώνει το 70 - 75% του ενοικίου σου, για να μην μείνεις στο δρόμο. <span style="font-size: large;">How abou<span style="font-size: large;">t that!</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Το θέμα των επιδομάτων στην Αγγλία (<span style="font-size: large;">τα λεγόμενα benefits) είναι ίσως από τα πιο controversial θέμα<span style="font-size: large;">τα, καθώς υπάρχει πολύς κόσμος που εκμεταλ<span style="font-size: large;">εύ</span>εται το κράτος πρόνοια<span style="font-size: large;">ς και λα<span style="font-size: large;">μ</span>βάνει επιδόματα</span> παριστάνοντας τους ανήμπορ<span style="font-size: large;">ους για εργασία (τι μου θυμίζει αυτό...). <span style="font-size: large;">Θυμάμαι χαρακτηριστικά, διάβαζα σε εφημερί<span style="font-size: large;">δα</span> την περίπτωση γυναί<span style="font-size: large;">κας που μεγάλωνε μόνη της <span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">6</span> παιδιά<span style="font-size: large;"> και λάμβανε κάθε μήνα 4 με 5 χιλιάρικα σε επιδόματα. Υποτίθεται πως δεν ήταν σε θέση να δουλε<span style="font-size: large;">ψει, αλλά αυτ<span style="font-size: large;">ή ζούσε σε ακριβή περιοχή του Λονδίνου<span style="font-size: large;"> (</span>με κήπους και τα ρέστα) και με λίγα λόγια έκανε ζωάρα σε β<span style="font-size: large;">άρος του κράτους. Από ότι φαίνεται <span style="font-size: large;">πάντως το υπ<span style="font-size: large;">άρχων καθεστώς τείνει να αλλάξει, καθώς έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ πιο αυστηρά τα κριτήρια<span style="font-size: large;">. <span style="font-size: large;">Και μάλλον το κράτος κατάλαβε ότι έκανε τον μαλ<span style="font-size: large;">άκα για πολύ καιρ<span style="font-size: large;">ό...</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<u><b><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Σούπερμάρκετ - τιμές - μαγαζιά</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></b></u><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ένας κλασικός μύθος που ακολουθεί το Λονδίνο είναι</span> <span style="font-size: large;">ότι πρόκειται για μια πολύ ακριβή πόλη. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ή μάλλον ισχύει για συγκεκριμένα πράγματα (βλέπε ενοίκια, θέμα που θα αναπτυχθεί στο επόμενο part..) και πάντα σε συνάρτηση με τους μισθούς εδώ. Αν για παράδειγμα κάποιος παίρνει ως μισθό 1200-1500 λίρες/μήνα (που είναι και ένας μέσος μισθός), δεν είναι και τόσο τραγικό να δώσει 30-40 λίρες σε ένα εστιατόριο.</span> <span style="font-size: large;">Ας μην πάρουμε όμως ως παράδειγμα ένα είδος πολυτελείας, αλλά ας πάμε σε είδη πρώτης ανάγκης. Παράδειγμα: πόσο μπορεί να κοστίζουν 3,8 λίτρα γάλακτος στο Tesco; (Όπου Tesco, φαντάσου κάτι σαν το Σκλαβενίτη σε τιμές, με καταστήματα κάθε 500 μέτρα). Αποκλείεται να το βρείς... Κοστίζει μόλις 1,8 λίρες! Δηλαδή, χρειάζεσαι περίπου 2 Ευρώ για το γάλα όλης της εβδομάδας. Και δεν μιλάμε για γάλα από Γερμανία ή άλλη Ευρωπαική χώρα, αλλά κατευθείαν από βρετανικό μαστάρι. (Όχι αυτά που στολίζουν τη σελίδα 3 της Sun, τα άλλα που βόσκουν κάτω στα λιβάδεια..). Όταν είδα τις τιμές εδώ την πρώτη φορά κόντεψε να μου έρθει εγκεφαλικό και αμέσως αναρωτήθηκα γιατί δεν τους έχουμε πάρει ακόμα με τις πέτρες στην Ελλάδα. Και σε άλλα βασικά προιόντα οι τιμές είναι σχεδόν ίδιες με Ελλάδα, αλλά όπως είπαμε οι μισθοί είναι τουλάχιστον διπλάσιοι. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Όσον αφορά την αγορά και τα μαγαζιά, η ποικιλία είναι τεράστια και για όλα τα βαλάντια. Μπορείς να ξετινάξεις την πιστωτική σου αγοράζοντας μια ωραιότατη καμπαρντίνα από τη μαγαζάρα της Burberry στην Regent Street, με μόλις 2500 λίρες. Ή να πας στο μαγαζί του λαού (που ψωνίζουν και οι πλούσιοι) Primark και να σηκώσεις όλο τον όροφο με 100 λίρες! Το συγκεκριμένο μαγαζί, αν άνοιγε ποτέ στην Αθήνα, απλά θα είχε μόνιμα άδεια ράφια και</span> <span style="font-size: large;">φορτηγά παρκαρισμένα στην είσοδο για συνεχή ανεφοδιασμό! Πουλάει από ρούχα και αξεσουάρ μέχρι λευκά είδη και παπούτσια, σε τιμές αισθητά χαμηλότερες από τα Zara αλλά παρόμοιας ποιότητας... Όποια μέρα και να πας γίνεται πόλεμος και ομολογώ ότι και εγώ έχω εμπλουτίσει την γκαρνταρόμπα μου με 1-2 μπλουζάκια, εσώρουχα και κάλτσες.</span><br />
<br />
<u><b><span style="font-size: large;">Πάρκα - Κοινόχρηστοι χώροι</span></b></u><br />
<u><b><br /></b></u>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKf6cQ2xCXVS8-vUDUx9jyU1o0zo-vSA2HbB6HqwK0YL7LkS3dmmbbgY2wQMm0gQ4JDo6JWN-vVo-ueeVlzZ0zcw4LJeMCvFR6EMCWN2JR0c1HOEPburW5hCqO36yUXUnD068z9Mj0JU8/s1600/DSC00082.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKf6cQ2xCXVS8-vUDUx9jyU1o0zo-vSA2HbB6HqwK0YL7LkS3dmmbbgY2wQMm0gQ4JDo6JWN-vVo-ueeVlzZ0zcw4LJeMCvFR6EMCWN2JR0c1HOEPburW5hCqO36yUXUnD068z9Mj0JU8/s400/DSC00082.jpg" width="400" /></a></div>
<u><b><br /></b></u>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> </span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> </span></span></span></span></span></span></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUBEeMIqE7M1Q3kV9AuguYUyKTX5Ci8NwoWgNmCz0SL8xH-C95KXIGAZgoMsmUTGpNSROJs3dThFXNAXgOb5f3KbquC9vsBmnbbiUOzR0qieh0nhUoiHDstTg5NuUV7qxWLyMhvnoCfs/s1600/DSC00083.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUBEeMIqE7M1Q3kV9AuguYUyKTX5Ci8NwoWgNmCz0SL8xH-C95KXIGAZgoMsmUTGpNSROJs3dThFXNAXgOb5f3KbquC9vsBmnbbiUOzR0qieh0nhUoiHDstTg5NuUV7qxWLyMhvnoCfs/s400/DSC00083.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Επιτέλους, έπρεπε να μπει και καμιά φωτό σε αυτό το post...Αυτό που βλέπετε στις εικόνες που έβγαλα με το κινητό, είναι ένα από τα άπειρα πάρκα που υπάρχουν στο Λονδίνο. Βρίσκεται πολύ κοντά από το σπίτι του κολλητού που με φιλοξενούσε πριν μερικούς μήνες και πήγαινα συχνά για τρέξιμο και ξεμούδιασμα, στο στίβο που βρίσκεται γύρω από το γήπεδο ποδοσφαίρου. Μιλάμε για μια υπέροχη όαση πρασίνου, ο κόσμος έβγαζε τα παιδάκια για βόλτα και παιχνίδι στο γκαζόν, όπως και πολλά ήταν τα παιδιά που έτρεχαν μαζί μου στο στίβο. Εννοείται πως ο χώρος είναι του δήμου και όλα είναι δωρεάν...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcA-bnUIY5DOCwqeWVaovpGphvcO8D3d_RTeTqoGKHE5h0DLfya-GBKGi0RCMsQYuBlNUCMyONqJXjDjdVOkvLzR4XkcIBWhfLdSiXmpJ3qASWVkLfnqZXx9NvwhOYJu-gKo4gUGIzOXQ/s1600/DSC00081.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcA-bnUIY5DOCwqeWVaovpGphvcO8D3d_RTeTqoGKHE5h0DLfya-GBKGi0RCMsQYuBlNUCMyONqJXjDjdVOkvLzR4XkcIBWhfLdSiXmpJ3qASWVkLfnqZXx9NvwhOYJu-gKo4gUGIzOXQ/s400/DSC00081.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Μια μέρα πού πήγα για τρέξιμο, συναντάω εντελώς τυχαία τον Τσιπ και τον Ντέιλ. Εκείνη την ώρα ο Τσίπ έψαχνε μήπως βρεί κανά πεταμένο σάντουιτς μέσα στον κάδο, ενώ ο Ντέιλ άραζε την κορμάρα του στο παγκάκι...</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">- Ψιτ...ψηλέ! Μήπως σου βρίσκεται κανά λιράκι να πάρουμε κάτι να φάμε;</span><br />
<span style="font-size: large;">- Τι να σας πω ρε παιδιά, δεν ξέρω, εγώ από Ελλάδα είμαι...</span><br />
<span style="font-size: large;">- Από Ελλάδα, ε; Δεν πειράζει...Να κεράσουμε κανά βαλανίδι;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Να' στε καλά ρε παλιόπαιδα! Με συγκινήσατε!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><u><b>Bonus photo</b></u></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinl2eGAPbYCScpmJgUgdbjZW-r_N1Hjttnbpldi2i6l0aq9ffJ2UWMXFlfe8Vw5bTRAJiBFH8b9b9S-i3F8XtgiBQzFaxHTwQ863eNVO9vW4nIuQS89I_uizEmds7YvNiuBDty1vWc7nk/s1600/DSC00087.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinl2eGAPbYCScpmJgUgdbjZW-r_N1Hjttnbpldi2i6l0aq9ffJ2UWMXFlfe8Vw5bTRAJiBFH8b9b9S-i3F8XtgiBQzFaxHTwQ863eNVO9vW4nIuQS89I_uizEmds7YvNiuBDty1vWc7nk/s320/DSC00087.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">Από τα πράγματα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση εδώ είναι ο τομέας της καθαριότητας. Δεν λέω ότι είναι η καθαρότερη πόλη του κόσμου αλλά σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με το χάλι της Αθήνας. Πάρτε για παράδειγμα αυτό: κάθε σπίτι έχει ένα συγκεκριμένο σημείο που μπορούν οι ένοικοι να αποθέσουν τις σακούλες με τα σκουπίδια, έτσι ώστε να περάσει και να τα μαζέψει η σκουπιδιάρα. Είτε πρόκειται για συγκεκριμένο δοχείο έξω από το σπίτι είτε απλά τα αφήνεις δίπλα από την είσοδο. Επ'ουδενί όμως δεν τα παρατάς χύμα στο πεζοδρόμιο, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι του δήμου δεν θα τα μαζέψουν, θα σου κολλήσουν το αυτοκόλλητο που βλέπετε ως προειδοποίηση και την επόμενη φορά θα παίξει πρόστιμο μέχρι και 1000 λίρες...</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><u><b>Soundtrack of the post</b></u></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/0vfTiV0BCSw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> </span></span></span></span></span></span></span></div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-21888924339575254782013-04-05T18:52:00.003+03:002013-04-05T18:52:37.385+03:00Γκολ και ξύλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα προβλέψεις. Εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι under control και βαίνουν ομαλά, ότι το πράγμα πάει καλά επιτέλους, ξυπνάς ξαφνικά μια μέρα και αρχίζεις να τρέχεις χωρίς να ξέρεις γιατί. Ή μάλλον ξέρεις γιατί: γιατί πρέπει να ντυθείς στα γρήγορα, να προλάβεις το λεωφορείο για να μην αργήσεις στη δουλειά...Τη δουλειά που τόσο καιρό έψαχνες και τελικά βρήκες. Είσαι αποφασισμένος να την κρατήσεις με κάθε κόστος. Η ζωή σου εξαρτάται από αυτή. Είναι έτσι όμως; Ή εγώ είμαι τόσο αγχωμένος που δεν βλέπω καθαρά;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στις επόμενες σειρές, ακριβοί και πιστοί μου αναγνώστες, θα καταλάβετε τους λόγους που έχω εξαφανιστεί για αρκετό διάστημα από το blog. Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω το κλίμα που έζησα τους τελευταίους 3 μήνες στο μαγαζί και να δώσω έτσι μια νέα διάσταση στη λέξη " χαμάλης ". Επειδή έρχεται σεντόνι, παρακαλώ οπλιστείτε με υπομονή, κωκ, σάμαλι, ποπ κορν, ουισκάκι και ξηροκάρπιο και ξεκινάμε....</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στο τελευταίο μου πόνημα πέρσι, είχα αρχίσει να εξηγώ τα της δουλειάς και να σας παρουσιάζω λίγο τους νέους μου συναδέλφους. Τελικά τα πράγματα αποδείχτηκε πως δεν ήταν όσο παραδεισένια φαίνονταν στην αρχή. Δεν περίμενα φυσικά να κάθομαι και να πληρώνομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Βρισκόμασταν λίγο πριν τις γιορτές των χριστουγέννων και η κίνηση αυξανόταν όσο περνούσαν οι μέρες. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, το αντίθετο μάλιστα. Η όλη φάση με τον κόσμο που επισκεπτόταν το μαγαζί για τα ψώνια του, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που γνώριζα κάθε μέρα ήταν κάτι που το απολάμβανα. Είναι αυτό που λέμε γλυκιά κούραση. Στην αρχή...γιατί μετά άρχισε το ξύλο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσω ότι το τμήμα στο οποίο βρίσκομαι είναι ένα απέραντο μπουρδέλο! Τίποτα δεν δούλευε όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα να χρειάζεται διπλός κόπος για να κάνεις το πιο απλό πράγμα. Λάθος τιμές στα προϊόντα (άλλες φορές δεν είχαν καν τιμές..), λάθος πληροφόρηση στο στοκ (με αποτέλεσμα ο υπολογιστής να λέει 5 κομμάτια στην αποθήκη και τελικά να υπάρχει μόνο ένα ή και κανένα!), ατελείωτα παράπονα από πελάτες για παραγγελίες που είχαν φτάσει εδώ και καιρό στην αποθήκη μας αλλά κανείς δεν αξιώθηκε να τους ενημερώσει και φυσικά....ατελείωτο κουβάλημα! Ναι φίλε μου! Νομίζατε ότι η λέξη " χαμάλης " που χρησιμοποίησα νωρίτερα είναι υπερβολική; Μιλάμε για καθημερινό κουβάλημα κιβωτίων τίγκα στη σκόνη (κάποια ήταν παραγγελίες αλλά τα περισσότερα ήταν στοκ που ψάχναμε να αναγνωρίσουμε μπας και πουλήσουμε κάποια απο αυτά σε πελάτες.) Με λίγα λόγια, λόγω μη εγκυρότητας του συστήματος, αν κάποιος πελάτης ενδιαφερόταν για κάποιο προϊόν που είχαμε στην έκθεση, έπρεπε να ψάχνουμε σαν τους μαλάκες στην αποθήκη μήπως υπαρχει ήδη κάποιο σφραγισμένο στο κουτί του, για να μη χρειαστεί να παραγγείλουμε καινούργιο ή στη χειρότερη περίπτωση: να αγοράσει το συγκεκριμένο που υπάρχει στην έκθεση! Κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να κάτσω και να το τυλίξω με τα χεράκια μου, προσέχοντας να μην σπάσω τίποτα. Κάτι που τις περισσότερες των περιπτώσεων ήταν αδύνατο, καθώς </span><br />
<span style="font-size: large;">η αποθήκη που τα φυλάγαμε ήταν μικρή και γεμάτη με στοιβαγμένα κιβώτια με αποτέλεσμα οι ζημιές στα προϊόντα να γίνονται σε καθημερινή βάση. Και όλα αυτά, φορώντας κοστούμι και γραβάτα, προσπαθώντας να κρατηθείς ατσαλάκωτος και καθαρός, για να μη φαίνεσαι μπροστά στους πελάτες σαν 8χρονο που έπαιζε μπάλα στις λάσπες με τα καλά του ρούχα...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoxJFSr9UBUy0PgaLUPooCUAgbJHBiFzYS2yyFFQziGlrwr15W4khhYDaQCCRjPH6ZC3G5H3cymnnufL1777d5VCNGg-Bvp8k4GAVFElNHU00kqxozRKvYjRE4noWrd7iHVzSeQZqx0RU/s1600/search-engine-indexing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoxJFSr9UBUy0PgaLUPooCUAgbJHBiFzYS2yyFFQziGlrwr15W4khhYDaQCCRjPH6ZC3G5H3cymnnufL1777d5VCNGg-Bvp8k4GAVFElNHU00kqxozRKvYjRE4noWrd7iHVzSeQZqx0RU/s320/search-engine-indexing.jpg" width="219" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Κάπου εδώ νομίζω ότι είναι σκόπιμο να προχωρήσω σε μια ανανεωμένη version της παρουσίασης των συναδέλφων μου. Ομολογώ ότι έπεσα έξω για κάποιους από αυτούς στη αρχή αλλά πλέον έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για τον καθένα και νομίζω έχει ενδιαφέρον να την καταθέσω...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Γκρεγκ:</u> Ο Γκρεγκ όπως θυμάστε ήταν ο προιστάμενός μου αλλά όχι και ο διευθυντής του τμήματος. Τελικά είναι μόλις 22 χρονών και εντελώς άχρηστος! Στην αρχή τον συμπαθούσα και θεωρούσα κάπως άδικο που όλοι τον είχαν στην μπούκα για τα πάντα καθώς ήταν προφανές ότι δεν είχε την απαραίτητη εμπειρία. Τελικά αποδείχτηκε όχι μόνο ότι είχαν δίκιο αλλά ότι ο τυπάκος είναι μεγάλο αρχίδι. Και αυτό γιατί, ενώ ήταν ανίκανος να βάλει 2 κιβώτια στη σειρά δε δίσταζε να κατηγορήσει άλλον για τα λάθη του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά 3 εβδομάδες πριν το τέλος της σύμβασής μου τα σκάτωσε με το πρόγραμμα και με άφησε να δουλέψω μόνος μου στο τμήμα για κανά 3ωρο, Σάββατο απόγευμα!! Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και του τα έχωσα χοντρά, αλλά εκείνος απλά απόρησε με την αντίδρασή μου λέγοντας να μην ανησυχώ και ότι έχει γίνει και άλλες φορές στο παρελθόν...Α ρε πουστράκο, ήσουν πολύ τυχερός που δε σε άρχισα στις κλωτσές εκείνο τ'απόγευμα!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Σάρα:</u> Μιλάμε απλά για τον πιο πολύπλοκο χαρακτήρα του τμήματος. Ενώ στην αρχή σου βγάζει την ζεστασιά των Νορβηγικών φιορδ τελικά κατάφερα να την ξεκλειδώσω με τον τρόπο μου. Αυτό δε σημαίνει επ' ουδενί ότι ξαφνικά έγινε γατούλα, αλλά τουλάχιστον μου μιλούσε και γενικά έδειχνε συνεργάσιμη. Η Σάρα, παρ'όλο που ήταν μακραν η καλύτερη πωλήτρια του τμήματος δεν ήταν και πολύ δημοφιλής στα στελέχη. Θες γιατί ήταν δύσκολη σαν χαρακτήρας, θες γιατί ήταν λίγο στην κοσμάρα της, θες γιατί έγραφε λίγο τους πελάτες στα παλιά της τα παπούτσια...Κυριότερος λόγος για μένα ήταν το γεγονός ότι διατηρεί σχέση εδώ και 3 χρόνια με έναν τύπο από διπλανό τμήμα. Ο τύπος την έχει δει international playboy (μάγκα...Χωστήρας είναι μόνο ένας!) και από ότι ξέρω από έγκυρες πηγές την κερατώνει συστηματικά με πωλήτρια από διπλανό του τμήμα. Όλοι το ξέρουν, εκείνος φυσικά κάνει το μαλάκα και προσπαθεί να την βγάλει τρελή και όλο αυτό το πακετάκι είναι φυσικό επακόλουθο να επηρεάζει την καριέρα της εκεί μέσα αρνητικά. Σόρι κούκλα μου, αλλά αν δεν καταλαβαίνεις ότι με την εμφάνιση σου μπορείς να έχεις όποιον θες και παραμένεις με τον μαλάκα, ο οπόιος σου τα τρώει κιόλας και ονειρεύεται μεγάλη ζωή (γιατί την έχει δει μοντέλο του Calvin του Klein) τότε καλά να πάθεις...Ελπίζω όταν ξυπνήσεις να μην είναι πολύ αργά!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Μπέκι:</u> Το κοντοπούτανο που όλοι θαυμάσαμε σε απόλυτη αρμονία με την αχρηστία και την αδιαφορία αποφάσισε πριν κανένα δίμηνο να μας αδειάσει τη γωνιά. Παραιτήθηκε μετά τις γιορτές αφού διέπρεψε στο να ψωνίζει σε άλλα τμήματα ενώ θα έπρεπε να δουλεύει. Τελικά έμαθα ότι είναι 24 χρονών, ήταν και αυτή μέρος του προγράμματος αποφοίτων, έγινε διευθύντρια και όλα αυτά γιατί λέει ήθελε να μαζέψει εμπειρίες για να αναλάβει στο μέλλον την οικογενειακή επιχειρήση. Και μάλιστα έλεγε λίγο πριν φύγει ότι: " I passed the test with flying colours!". Δηλαδή ότι είναι πλέον έτοιμη να αναλάβει τη δουλειά του μπαμπά και να τα φέρει εις πέρας. Μάλλον θα εννοούσε να τρώει τα λεφτά του μπαμπά....Τον μπούλο και να μη μας γράφεις!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Τζόναθαν:</u> Ο γέρο Τζόναθαν αποδείχτηκε καλός τυπάκος όσον αφορά το χαρακτήρα του αλλά πολύ λίγος όσον αφορά τη δουλειά. Λόγω ηλικίας ήταν πάρα πολύ αργός για τα δεδομένα του τμήματος (με συνέπεια να καθυστερεί και τους υπόλοιπους), αν και πάντα πρόθυμος. Το χειρότερο ήταν όμως ότι δούλευε part time, δηλαδή μερικές μέρες την εβδομάδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τους πελάτες του να τους φορτωνόμαστε εμείς (και φυσικά όλα τα προβλήματα που τους συνόδευαν) καταλήγοντας στο τέλος να σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που ο Τζόναθαν αποφάσισε ότι δεν τον βολεύει η πολυθρόνα του σε αυτή την εύθραυστη ηλικία και βρήκε καλή ιδέα να δουλέψει σε πολυκατάστημα για το χαρτζιλίκι...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Κέβιν και Σαμ</u>: Μακράν τα καλύτερα άτομα που γνώρισα στο μαγαζί. Και με τους δύο είχαμε πολύ καλή σχέση, με βοηθούσαν και τους βοηθούσα και γενικά όποτε είχαμε κοινές βάρδιες περνάγαμε σούπερ. Μουσικές και αθλητικά με τον Κεβιν (γούσταρε underground hip hop ενώ ήταν και φανατικός οπαδός της Άρσεναλ) χαβαλές και αθλητικά επίσης και με τον Σαμ (αυτός ήταν οπαδός της ManU).Με τον Σαμ έχω ακόμα επαφή και τα λέμε συχνά ενώ με τον Κέβιν έχουμε ψιλοχαθεί.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><u>Ρίτσαρντ</u>: Θα θυμάστε με πόσο κολακευτικά λόγια είχα μιλήσει όταν πρωτογνώρισα τον Ρίτσαρντ. Χύμα, χαβαλές και τα λοιπά. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Καταρχάς, ο τύπος ήταν μεγάλη κουτσομπόλα. Ήταν κοινό μυστικό ότι αν ήθελες κάτι να μαθευτεί με την ταχύτητα του φωτός, απλά το έλεγες στον Ρίτσαρντ. Με λίγα λόγια...μεγάλη Κατίνα! Έπειτα, έμαθα από εκείνον την ιστορία του. Δούλευε στο μαγαζί τα τελευταία 7 χρόνια, κάτι που ήταν η πρώτη και μοναδική δουλειά που έχει κάνει ποτέ (!), συγκατοικεί και ετοιμάζεται να παντρευτεί την πρώτη του σχέση με την οποία είναι μαζί από τα 18 του (ο τύπος είναι 33) και γενικά είναι εντελώς fucked up! Έσκαγε στο μαγαζί ουκ ολίγες φορές ψιλοτύφλα βρωμοκοπώντας μπύρα ή βότκα, όλοι ήξεραν ότι πηδιόταν με μια (συμπαθέστατη κατά τα άλλα) manager αραιά και που και γενικά απέφευγε ότι είχε να κάνει με τη δουλειά (κυρίως τους πελάτες). Δεν προκάλεσε σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι μόλις έκλεισε το τμήμα, η διεύθυνση δεν τον πρότεινε για κάποια άλλη θέση στο μαγαζί, ελπίζοντας να τον ξεφορτωθούν αναίμακτα (δηλαδή χωρίς αποζημίωση). Τελικά τους έκανε τη χάρη και παραιτήθηκε...Μαλακία του, για μένα, αλλά δείχνει το μέγεθος της βαρεμάρας του και το πόσο πολύ είχε βαρεθεί τη ζωή του εκεί μέσα. Τελικά γύρισε στο Μάντσεστερ και την ελαφίνα αρραβωνιάρα του (που να ήξερε η καημένη...).</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><b>Welcome to hell on earth!</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Καλά όλα αυτά, αλλά τι πραγματικά συνέβη αυτό το κολασμένο 3μηνο; Τι ήταν αυτό που με έκανε να φτύσω αίμα και να ανυπομονώ να τελειώσει το μαρτύριο;</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Οι πρώτη εβδομάδα ήταν νορμάλ, καθώς μάθαινα σιγά σιγά τα προιόντα και τις διαδικασίες. Όσο πλησιάζαμε όμως στις γιορτές τα πράγματα ζόριζαν επικίνδυνα. Αυξημένη πελατεία σε συνδυασμό με το μπάχαλο που επικρατούσε στο τμήμα ήταν αρκετά για να σε κρατούν στη τσίτα καθημερινά. Ώσπου φτάσαμε στις 26 Δεκεμβρίου: Πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν μπροστά μου δεν είχαν προηγούμενο. Κόσμος να συρρέει στο μαγαζί κατά κύματα, σπρωξίδια στους διαδρόμους, εκνευρισμός...και εμείς; Κάθε πωλητής είχε τουλάχιστον 5 πελάτες να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα, χώρια αυτούς που ζητούσαν οδηγίες για το που θα βρούνε τι μέσα στο μαγαζί. Φανταστείτε λοιπόν τι γινόταν όταν ρωτούσαν τιμές για ένα προιόν που ήταν λάθος και έπρεπε να ψάξεις επιτόπου να τη βρεις σε ένα απαρχαιωμένο pc. Καθυστέρηση, εκνευρισμός και όλα πουτάνα. Σκεφτείτε ότι σε ένα μήνα έχασα 5 κιλά και επίσης άρχισα να έχω πόνους στη μέση και τα πόδια. Ειδικά οι πόνοι στη μέση από ένα σημείο και μετά έγιναν αφόρητοι, σε σημείο που αναγκάστηκα να καταφύγω για πρώτη φορά στη ζωή μου σε έμπλαστρο. Εκεί τα χρειάστηκα πραγματικά...Το γαμήδι σου καίει τη σάρκα σαν πυρωμένο σίδερο! Το έβαλα ένα βράδυ, έπεσα για ύπνο και όλη τη νύχτα έκανα πυρ και κίνηση πανω στο στρώμα....Σίγουρα πάντως δεν βοηθούσε την όλη κατάσταση το γεγονός ότι κοιμόμουν κάθε βράδυ σε στρώμα αέρος στο σαλόνι, λόγω έλλειψης χώρου. Τέλος πάντων...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Όλο αυτό το τρίμηνο προσπάθησα να δείξω τον καλύτερο εαυτό μου, να τα δώσω όλα για να μεγιστοποιήσω τις πιθανότητες μου για μονιμότητα. Και πιστεύω πως τα κατάφερα. Γενικά βοηθούσα τους πάντες (ακόμα και εκτός τμήματος) και δημιούργησα μια καλή εικόνα στους συναδέλφους αλλά και στους προισταμένους. Έτσι πήρα και καλό βαθμό στο τελικό report (κάτι που δεν έχει εξαργυρωθεί πάντως όσο γράφονται αυτές οι γραμμές). Ήμουν γενικά ο "καλός μαλάκας" και κατάπινα αρκετά παρατράγουδα για να μην χαλάσω την καλή εικόνα. Αυτό όμως που δεν σήκωνα από κανένα εκεί μέσα είναι να με εκμεταλευτεί για δικό του όφελος, πόσω μάλλον να δυσφημίσει το δικό μου όνομα. Κάτι που πήγε να γίνει απο κει που δεν το περίμενα....</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Απόγευμα Σαββάτου, στα μέσα των εκπτώσεων και εννοείται ότι πήζουμε με τρέλα. Στη βάρδια είμαι εγώ μαζί με τον Ριτσαρντ και τον Τζόναθαν. Ξαφνικά σκάει πελάτισσα για να παραλάβει κάτι που είχε παραγγείλει. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό, γνωρίζοντας την κατάσταση ελληνικής ΔΟΥ που επικρατεί στην αποθήκη μας. Ξαφνικά παρατηρώ ότι μαζί με την πελάτισσα έχει έρθει και μια συνάδελφος...και τι συνάδελφος! Μάγκες, μιλάμε για συλλεκτικό κομμάτι Ρωσίδα, μια διασταύρωση Ανίτας Μπλοντ και Αντριάνας Σκλεναρίκοβα!! Πριν προλάβω να μαζέψω τα σάλια μου η πελάτισσα με ρωτάει αν μπορούμε να το μεταφέρουμε στο αμάξι της...Έχοντας φάει ωραιότατη πούτσα πριν καμιά βδομάδα με πελάτισσα που ήθελε να της κουβαλήσουμε την παπαριά της "εδώ, λίγο πιο κάτω" και κατέληξα να κουβαλάω σα χαμάλης 3 ολόκληρα τετράγωνα, αυτόματα μπήκα σε σκέψεις. Της εξηγώ ότι αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο γιατί είμαι μόνος στο τμήμα (οι άλλοι ήταν απασχολημένοι) αλλά κάτι θα κάνουμε...Πριν προλάβω να πω άλλη λέξη, πετάγεται το όρθιο πορνό και με ύφος 12 καρδιναλίων Ρισελιέ μου λέει:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">- Μα καλά δεν έχετε αχθοφόρο στο τμήμα σας; Είναι δυνατόν;</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">- Όχι, η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε ποτέ.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">- Καλά, καλά...θα πάρω τηλέφωνο το δικό μου να έρθει να βοηθήσει!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">- Be my guest!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Φανερά ενοχλημένος από το attitude της ξανθιάς, πάω στην αποθήκη μαζί με τον Ριτσαρντ (ο οποίος είχε επιστρέψει στο μεταξύ) και του εξιστορώ το σκηνικό. Εκεί συνειδητοποιούμε ότι η παραγγελία της πελάτισσας έχει έρθει και ζυγίζει και πολύ. Η μέση μου έχει ήδη αρχίσει να διαμαρτύρεται και απειλεί να κατέβει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους. Και μόνο στην ιδέα του Λέοντος πάνω μου καταλαβαίνω ότι πρέπει πάση θυσία να το αποφύγω. Τελικά προσφέρεται ο Ριτσαρντ μαζί με τον αχθοφόρο της Ρωσίδας και ξεκίνησαν επ' ώμου για το όρος Σινά ή όπου στο διάολο έχει παρκάρει η κακομαθημένη πελάτισσα (έδωσε 2500 λίρες για μια μαλακία αλλά τσιγκουνεύτηκε 10 λίρες να της το στείλουμε σπίτι...Ούστ!).</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Μετά από κανά μισάωρο πετυχαίνω το Ριτσαρντ στην αποθήκη να κάνει διάλειμμα και τον ρωτάω πόσο μακριά ήταν τελικά. Ήταν όντως κανά 10λεπτο με τα πόδια και του έφυγε ο κώλος να κουβαλάει. Φυσικά για tip ούτε λόγος. Και εκεί που του ξεκινάω την κουβέντα για το απαράδεκτο υφάκι της Ρωσίδας, μου λέει ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η συγκεκριμένη πήγε αμέσως μετά σε έναν manager και έκανε παράπονα για μένα και το τμήμα, ισχυριζόμενη ότι δεν θέλαμε να εξυπηρετήσουμε την πελάτισσα!!!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP-FqgxmhTS_g7NX8-PVCB54DJPld0nCfgimkmcsKJU8uwRssc7DEayZwUkZ8PpN7ZLCUEDypsWP5N85oclyC0UPpFhNooyiH3r30ssVlCmpa1lxggdGDjnmTC3P2dhfA8Jfb1-s3uN4Q/s1600/WWE_Stone_Cold_Steve_Austin_What-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP-FqgxmhTS_g7NX8-PVCB54DJPld0nCfgimkmcsKJU8uwRssc7DEayZwUkZ8PpN7ZLCUEDypsWP5N85oclyC0UPpFhNooyiH3r30ssVlCmpa1lxggdGDjnmTC3P2dhfA8Jfb1-s3uN4Q/s1600/WWE_Stone_Cold_Steve_Austin_What-10.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large; font-weight: bold;">Τι έκανε λέει;</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">Τι είπες μωρή ρουφοκαβλέτα; Πόρνη του ελέους, γιουσουφάκι του Πούτιν, γαμώ την Τσαρική Ρωσία και το ανώτατο Σοβιέτ!! Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό έγινα ΤΝΤ από τα νεύρα μου και οι σκηνές που ακολούθησαν είναι πραγματικά μυθικές. Είμαι έτοιμος να τα σπάσω όλα μέσα στην αποθήκη, κοπανάω κούτες και χαρτόνια και ο Ρίτσαρντ με παρακολουθεί εμβροντητος να κατεβάζω καντήλια μισά στα ελληνικά μισά στα αγγλικά. Εκέι που πέφτει κάτω από τα γέλια είναι όταν του δείχνω με πολύ παραστατικό τρόπο ότι τέτοια ξέκωλα στην Ελλάδα τα έχουμε στα στριπτιζάδικα να χορεύουν και να τον παίζουν σε πελάτες...Με λίγα λόγια η κυρία, προσπάθησε να το παίξει καλή στην πελάτισσα, της κουβάλησε τα ψώνια (που προηγουμένως είχε αγοράσει από το τμήμα που δούλευε εκείνη) και αποφάσισε να δυσφημίσει εμένα και το τμήμα για να πάρει το credit της καλής υπαλλήλου. Αποφάσισα να μην το αφήσω έτσι και πήγα και βρήκα την προισταμένη της να της εξηγήσω την κατάσταση. Εκείνη πήγε να την καλύψει αλλά τελικά το αφήσαμε εκεί. Ήθελα απλά να το βγάλω από μέσα μου και να δείξω ότι...I don't take shit from anyone!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και που βρισκόμαστε τώρα; To τμήμα έκλεισε επίσημα τέλος Φλεβάρη (όπως και η σύμβασή μου) και από τότε έχω περάσει κάποιες συνεντέυξεις για άλλες θέσεις. Αυτό που κατάλαβα μετά από τόσο καιρό εκεί είναι το HR τους είναι επίσης εντελώς για τον πούτσο με αποτέλεσμα να μην έχω ακόμα απάντηση για συνεντέυξη που πέρασα πριν 1 μήνα...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δυστυχώς όλο αυτό το διάστημα με έχει πάρει απο κάτω. Το καλό νεό μέσα σε όλα είναι ότι αρχες Φλεβάρη βρήκα σπίτι και μοιράζομαι πλέον ένα διαμέρισμα με μια συμπαθέστατη Νιγηριανή. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον έχω να πληρώνω και ενοίκιο κάτι που καθιστά την όλη κατάσταση ολοένα και πιο αγχωτική. Όλη μέρα είμαι μπροστά σε ένα laptop και στέλνω cv και γενικά βρίσκομαι σε μια άβολη αναμονή. Δυστυχώς δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Επειδή δεν θέλω να κλέισω αυτό το post με μιζέρια, ας δούμε ποιούς celebrities πήρε το μάτι μου τον τελευταίο μήνα πριν φύγω. </span><br />
<span style="font-size: large;">Βασικά πέρασαν από μπροστά μου εκτός από μπαλαδόφατσες (Patrice Evra, Julio Cesar) και μοντέλα (Eva Herzigova), o Mr Mentalist Uri Geller (καλός καραγκιοζάκος, με χαιρέτησε και στα Ελληνικά!), ο Mr Formula 1 Bernie Ecclestone και ο θρύλος της ηλεκτρονικής μουσικής Jean Michel Jarre (με το που κατάλαβα ποιός ήταν ήμουν έτοιμος να του ζητήσω αυτόγραφο). Αλλά δύο ήταν τα μεγάλα ονόματα:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-xAJaj7Tj-Skgwa3dvU4fvRGz0cIDOdonN4sCl54C4VtVdzT3xTVYrdwp1p8aR5UTDKNZ9Gf_QpaP32zQ65nU4oTRsmrqLJ4iKF-BqbLDZBI6HDOSB6vovvpVCEiCio31mPhdb5W5tPs/s1600/rosie-huntington-whiteley-jason-statham-engaged3049.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-xAJaj7Tj-Skgwa3dvU4fvRGz0cIDOdonN4sCl54C4VtVdzT3xTVYrdwp1p8aR5UTDKNZ9Gf_QpaP32zQ65nU4oTRsmrqLJ4iKF-BqbLDZBI6HDOSB6vovvpVCEiCio31mPhdb5W5tPs/s320/rosie-huntington-whiteley-jason-statham-engaged3049.jpg" width="213" /></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<u><span style="font-size: large;"><b>Jason fucking Statham</b></span> </u><span style="font-size: large;"><b><u>& Rosie Huntington</u></b></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">Εκεί που περπατούσα ανέμελος μια μέρα στον όροφο με τα αθλητικά και τα είδη ιππασίας (!) με σταματάει μια γλυκύτατη συναδελφος (η οποία έτυχε να είναι και Ελληνίδα γεννημένη εδώ but anyway..). </span><br />
<span style="font-size: large;">Θέλεις να δεις ένα μοντέλο της Victoria Secret, με ρωτάει. Γιατί όχι, λέω εγώ και κατευθύνομαι προς τη διπλανή αίθουσα με τα είδη βουνού και αναρρίχησης. Και εκεί που ψάχνω να βρώ το μοντέλο...βλέπω μπροστά μου τον Transporter! O Ιάσονας ο Statham μιλούσε σε πολύ φιλικό ύφος με έναν συνάδελφο και μην έχοντας τι άλλο να κάνω για να πλησιάσω λίγο πιο κοντά, το παίζω πελάτης και χαζεύω κάτι σκοινιά bungee jumping (!!!). Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι είναι ψηλότερος από ότι φαίνεται στις ταινίες (εγώ τον έκανα γύρω στο 1,80) και πολύ ωραία ντυμένος. Κάποια στιγμή πλησίασα κάπως επικίνδυνα κοντά του και μου χαμογέλασε καταλαβαίνοντας μάλλον ότι είμαι fan...Άσε τις μαλακίες τώρα ρε Jason και τράβα μου μια στο σαγόνι να την έχω για ενθύμιο...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Α..ναι. Ήταν και η αρραβωνιάρα του εκεί. Καλό κομμάτι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1yCa_lC-ejPK8tb5Zd8TVTomuJ6iHqW2CKK7DQqYw0iRi-dwOAeU0or20YuHfmPIEjBo1c_oJMWzdpzIfw4zOKdfI1mNUmB42DgTLVGONkpkv3RlJ5rjG5ffT7A0WftKz2badW5N0Z4E/s1600/beiber-monkey.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1yCa_lC-ejPK8tb5Zd8TVTomuJ6iHqW2CKK7DQqYw0iRi-dwOAeU0or20YuHfmPIEjBo1c_oJMWzdpzIfw4zOKdfI1mNUmB42DgTLVGONkpkv3RlJ5rjG5ffT7A0WftKz2badW5N0Z4E/s1600/beiber-monkey.png" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Justin Bieber:</u> Ναι, το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Το ξέρω πως όλοι εσείς οι Beliebers εκεί έξω θα με μισήσετε αλλά ναι...είδα από κοντά το boy wonder! Όχι, δεν είχε την μαιμού μαζί του αλλά μια κουστωδία από διάφορους παρατρεχάμενους wannabe rappers. Επισκέφτηκε κυρίως το τμήμα τεχνολογίας και από ότι έμαθα από τον προιστάμενο που τον εξυπηρέτησε παραλίγο να αγοράσει ένα I-phone με θήκη από διαμάντια (ναι, πουλάμε και τέτοιες μαλακίες στο μαγαζί) αξίας 80.000 λιρών!! Ο μικρός το γούσταρε και πείστηκε να το αγοράσει, αλλά από ότι έμαθα οι σύμβουλοι που τον ακολουθούν είπαν όχι. Προφανώς αν τον είχαν ανεξέλεγκτο τον έχουν ικανό να αγοράσει και καμιά χέστρα από διαμάντια. Ή καμιά Bentley στη μαιμού με μπανάνες στα καθίσματα...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><b><u>Soundtrack of the post</u></b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><u><span style="color: red;"><br /></span></u></span>
<span style="font-size: large;">Μετά από αυτό το ποστ - Πειραϊκή Πατραϊκή πάρτε και ένα απολαυστικά διαστροφικό κομμάτι από έναν απολαυστικά διαστροφικό καλλιτέχνη, τον κύριο Aphex Twin aka Richard D. James. To clip είναι απλά απίστευτο και αφιερωμένο στο Χωστήρα που πιστεύω θα εκτιμήσει τα λαχταριστά κοριτσούδια που πρωταγωνιστούν...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/J639xIdgzQU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-79739945458034982112012-12-06T03:49:00.001+02:002012-12-06T04:16:58.331+02:00That was fucking awesome, mate!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Όπως ίσως έχετε καταλάβει, αυτό το blog είναι ειδικού σκοπού και με συγκεκριμένη θεματική. Δηλαδή να καταγράφει τη ζωή και τις περιπέτειές μου εδώ στο Λονδίνο. Στο pro wrestling θα ονομαζόταν "gimmick" και στη μουσική "concept album". Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν μπορεί να συμπεριλάβει και άλλου είδους θέματα, αλλά πάντα θα είναι κατά βάση ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Ένα μέρος που να μπορώ να βάζω σε μια σειρά τις σκέψεις μου, και να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου με όλους όσους μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν αυτές τις γραμμές (thanx guys!). Είναι τόσα πολλά αυτά που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον σημειολογικά, που μου γεννούν την ανάγκη να τα καταγράψω ως ένας άλλος Ουμπέρτο Έκο...(yeah, right!). Ίσως πολλά απο αυτά που με εκπλήσσουν εδώ να φαίνονται απλοϊκά και συνηθισμένα σε κάποιους πιο κοσμογυρισμένους. Λάβετε υπ'όψιν όμως ότι ο υποφαινόμενος δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ στο εξωτερικό (άλλη μια φορά επισκέφτηκα το Λονδίνο για διακοπές πριν 5 χρόνια) και άρα δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς. Βιώνω, αν θέλετε, ένα ευχάριστο πολιτισμικό σοκ αυτους τους 2 και κάτι μήνες που είμαι εδώ και ελπίζω να καταφέρω να σας το μεταφέρω όσο πιο παραστατικά γίνεται. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Και αφού μπόρεσα να χωρέσω σε εισαγωγική παράγραφο έναν πετυχημένο best seller συγγραφέα, έναν οικονομικό μετανάστη και το pro wrestling, νομίζω πως είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Έχουμε ήδη μπει στο Δεκέμβρη και το Λονδίνο έχει βάλει εδώ και εβδομάδες τα γιορτινά του. Στολισμένοι δρόμοι και μαγαζιά, χριστουγεννιάτικα ντεκόρ παντού και γενικά επικρατεί ένα κλίμα ευφορίας. Τις τελευταίες μέρες η θερμοκρασία έχει πέσει στο -2 και έχουμε δαγκώσει τον πιτουφίνο μας από το κρύο...Ο συγκάτοικος λέει ότι είναι πολύ πιθανό να ρίξει χιονάκι μέσα στις γιορτές και τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν στο αν θα το στρώσει ή όχι. Ως κλασικός Αθηναίος τον ρώτησα προχτές που μπορεί να πάει κανείς για να παίξει με το χιόνι. Εννοώντας αν μπορεί να βρει κανείς κάτι αντίστοιχο της Πάρνηθας το χειμώνα, βγαίνοντας λίγο έξω από την πόλη. Με κοίταξε απορημένος λέγοντας μου ότι το Λονδίνο είναι εντελώς flat και δεν υπάρχουν βουνά γύρω γύρω όπως στο λεκανοπέδιο. Το πιο κοντινό μέρος που μπορεί να βρει κάποιος χιόνι στα σίγουρα είναι η Σκωτία, όπου κάθε χρόνο το χιόνι πέφτει άφθονο λόγω υψομέτρου. Η απόσταση βέβαια είναι απαγορευτική οπότε ας ελπίσουμε να δούμε λίγο χιονάκι έξω από την πόρτα μας.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τα καλά νέα είναι ότι μετά από εντατικό ψάξιμο για δουλειά όλο αυτό το διάστημα, πήρα θετική απάντηση από το μεγαλύτερο department store στο Λονδίνο (κάτι σαν το Attica επί 10). Υπέγραψα σύμβαση δίμηνης διάρκειας με την ελπίδα να ανανεωθεί σε μόνιμη βάση. Τα λεφτά είναι αξιοπρεπέστατα, το τμήμα πολύ ενδιαφέρον και γενικά είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να χτίσω προϋπηρεσία στον τομέα των πωλήσεων (προσθέτοντας την στην ήδη υπάρχουσα από την Ελλάδα) αλλά και να αποκτήσω εμπειρία από την τοπική αγορά. Δουλεύω λοιπόν στο κατάστημα ήδη μια εβδομάδα και νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου ως τώρα...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Οι πρώτες 2 μέρες ήταν καθαρά αναγνωριστικές. Μας έγινε παρουσίαση της εταιρίας, των τμημάτων, διαδικασιών και γενικά εισαγωγικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ένας εργαζόμενος αν θέλει να είναι σωστός και τυπικός. Έτσι λοιπόν την προηγούμενη Δευτέρα με έστειλαν συστημένο στο τμήμα για το οποίο προοριζόμουν, για να γνωρίσω τους συναδέλφους αλλά και τα προϊόντα. Όσοι απο εσάς έχετε δουλέψει σε μεγάλες εταιρίες είναι πολύ πιθανό να έχετε συναντήσει κάποιες συγκεκριμένες "φυλές" συναδέλφων. Είμαι σίγουρος ότι παρακάτω θα αναγνωρίσετε κάποιες από αυτές. Χωρίς άλλη καθυστέρηση λοιπόν σας παρουσιάζω τους νέους μου συναδέλφους και σας αφήνω να βρείτε ομοιότητες </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">με δικούς σας συναδέλφους στην Ελλάδα...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b style="text-decoration: underline;">Γκρεγκ:</b> Ο Γκρεγκ είναι ο προϊστάμενος του τμήματος. Δεν μου έχει πει ηλικία αλλά τον κόβω γύρω στα 24 - 25. Και αυτό γιατί μου είπε ότι μόλις τελείωσε σπουδές πριν 2 χρόνια, μπήκε σε ένα πρόγραμμα της εταιρίας για απόφοιτους και εδώ και ένα χρόνο είναι supervisor (αυτά είναι..). Κλασικός Άγγλος, αδύνατος, ξανθούλης και babyface. Είναι πολύ φιλικός και από την πρώτη στιγμή έδειξε πρόθυμος να με βοηθήσει όσο περισσότερο γίνεται. Λόγω της θέσης του τρώει απίστευτο χώσιμο κάθε μέρα αδιαμαρτύρητα, αν και λόγω ηλικίας έχει αντοχές. Προσπαθεί να προφέρει το όνομα μου με δυσκολία και με ρώτησε να μπορεί να με φωνάζει με τα πρώτα δύο γράμματα (π.χ. αν με λένε Βαλάντη να με φωνάζει Βαλ..). Anyway, ο τυπάκος είναι ότι καλύτερο θα μπορούσα να έχω σε προϊστάμενο και ελπίζω στο τέλος της σύμβασης όπου θα κάνουμε τη σούμα να μη με απογοητεύσει.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b style="text-decoration: underline;">Σάρα:</b> Και τώρα ερχόμαστε στα καλά...Η Σάρα με την πρώτη ματιά είναι μια κλασική Αγγλίδα. Την έχω κόψει κοντά στα 30 αλλά μπορεί να πέφτω και έξω. Μελαχρινή (περίεργο για Αγγλίδα βέβαια), γατίσια γαλάζια μάτια, έντονο μπούστο (επιτηδευμένα φάτσα φόρα) και καμπύλες. Όλα καλά θα μου πείτε, έτσι; Παπάρια! Η κοπέλα από την πρώτη στιγμή μου έκανε άσχημη εντύπωση γιατί μοιάζει λες και βρίσκεται σε μόνιμη περίοδο...Όταν μας σύστησαν με χαιρέτισε πιο ψυχρά και από Ρώσο κατάσκοπο, κάνοντας ένα μειδίαμα σαν να μύρισε βραστό κουνουπίδι. Και τις επόμενες μέρες ερχόταν και δεν έλεγε ούτε καν καλημέρα! Σάρα...άντε γαμήσου κι εσύ και η Μάρα και το κακό συναπάντημα!! Από ότι έμαθα δουλεύει 4 χρόνια στο μαγαζί και προφανώς έχει σιχαθεί την ύπαρξή της. Φανταστείτε την αντίδραση μου όταν με ενημέρωσε την πρώτη μέρα ότι υποτίθεται πως εκείνη είναι υπεύθυνη να με εκπαιδεύσει...'Οσες φορές την έχω πλησιάσει για απορίες μου απαντάει σχεδόν μονολεκτικά χωρίς να μου δίνει κάποια εναλλακτική λύση. Πάντως όσο περνάνε οι μέρες καταλαβαίνω ότι η ζεστασιά του αυτοκρατορικού πιγκουίνου που εκπέμπει είναι το στυλ της and Ι just have to suck it! </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b><u>Μπέκι</u>:</b> Αυτή είναι η έταιρη γυναίκα του τμήματος και διευθύντρια! Το θαυμαστικό μπαίνει γιατί η Μπέκι δε σου γεμίζει επ'ουδενί το μάτι...Θες γιατί είναι 1 μέτρο και 1 Milko, θες γιατί όταν μιλάει μετα βίας βγαίνει φωνή...διάλεξε και πάρε. Την κόβω γύρω στα 30φεύγα, δηλαδή σχετικά νέα για αυτή τη θέση. Είναι προφανές ότι και αυτή μετράει ανάποδα "μια ζωή και σήμερα" σε φάση "somebody, please, put me out of my misery"! Δεν την παλεύει μία καθως το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι (κάτσε να το θέσω όσο πιο ευγενικά μπορώ, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">for the ladies out there)....να παίζει με το γατάκι της (ναι, είναι φιλόζωη). Σκέψου ότι την έχω πετύχει να ψωνίζει σε άλλα τμήματα εν ώρα εργασίας. Γενικά δεν έχω πολλά πάρε δώσε μαζί της εκτός αν είναι απόλυτη ανάγκη, άσε που για να ακούσω τι λέει πρέπει να την συνδέσω με μικροφωνική...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Τζόναθαν:</u> O Τζόναθαν είναι κάτι σαν τον Γιόντα του τμήματος. Πρέπει να κοντεύει τα 60 (μπορεί και παραπάνω), αν κρίνω από τα λιγοστά </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">άσπρα μαλλιά και το περίεργο καμπουριαστό περπάτημά του. Μόλις συστηθήκαμε ανέλαβε να μου μεταδώσει την σοφία του μέσα από την πλούσια εμπειρία που διαθέτει όλα αυτά τα χρόνια στο μαγαζί. Κλασικός πωλητής παλιάς κοπής, "I beg your pardon madam" και τα σχετικά. Η πλάκα ήταν όταν μου ζήτησε με περισσό ενδιαφέρον να του κάνω ανάλυση για τις αιτίες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.Τι να σου πω grandpa, συντονίσου με Αυτιά που τα λέει καλύτερα...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Kέβιν:</u> Ο Κέβιν είναι υπεύθυνος για να στέλνει τις παραγγελίες στα φορτηγά και γενικά ότι έχει σχέση με κουβάλημα και logistics. Μαυρούλης, πανύψηλος, με τα κλασικά κοτσιδάκια στο κεφάλι και με φοβερό χιούμορ. Όποτε τον βλέπω θα μιλήσουμε για μπάλα αλλά και άλλα άσχετα θέματα. Του έχει κάνει εντύπωση το γεγονός ότι μιλάω καλά Αγγλικά. Highlight της εβδομάδας είναι όταν μου διηγήθηκε με λεπτομέρειες τη φορά που πήγε μια παραγγελία στο σπίτι του Μπέκαμ και του άνοιξε ο ίδιος φορώντας παντόφλες...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Σαμ:</u> O Σαμ είναι Ιρακινός. Ναι...ξέρω, ξέρω. Όχι, δεν έρχεται στη δουλειά ζωσμένος με εκρηκτικά, ούτε κουβαλάει στις τσέπες κάνα δυο τουβλάκια C4, μήπως ο Αλλάχ του δώσει εντολή να κατεδαφίσει το κτίριο. Από ότι μου είπε έχει φύγει από τη χώρα όταν ήταν 12 χρονών και έως και σήμερα που είναι 30 δεν την έχει καν επισκεφτεί. Είναι λίγο γεματούλης με γυαλάκια, πολύ φιλικός και πρόθυμος να με βοηθήσει σε οτιδήποτε. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Ρίτσαρντ:</u> Και ναι, άφησα το καλύτερο για το τέλος. Ο μικρός θεούλης Ρίτσαρντ !! Μια βδομάδα που είμαι εκεί έχω ρίξει το απίστευτο γέλιο μαζί του. Ο Ρίτσαρντ είναι γύρω στα 35 από το Μάντσεστερ και το μόνο που τον απασχολεί είναι να πίνει καμιά μπυρίτσα μετά τη δουλειά και φυσικά να τσεκάρει ότι κωλαράκι περνάει από μπροστά του. Τις προάλλες μόλις πέρασε από μπροστά μας ένα πραγματικά συλλεκτικό κομμάτι, ο Ρίτσαρντ αναφώνησε ενθουσιασμένος: "That was fucking awesome, mate!" Από τα πρώτα πράγματα που με ρώτησε είναι αν παρτάρω καθόλου και με παρότρυνε να έρθω στο boat party που διοργανώνει η εταιρία γιατί θα γίνει χαμός!! Γενικά τον πάω απίστευτα γιατί, αν και ο παλιότερος εκεί μέσα, είναι πολύ σωστός απέναντί μου και με βοηθάει όποτε τον χρειάζομαι. Μορφή...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τα άσχημα νέα, που έμαθα λίγες μέρες αφότου έπιασα δουλειά, είναι πως το συγκεκριμένο τμήμα θα κλείσει οριστικά κάπου στα τέλη Φλεβάρη. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν έχουν ενημερώσει τους υπαλλήλους αν θα δουλεύουν και που αμέσως μετά. Αυτό εξηγεί ίσως εν μέρει την αδιάφορη στάση που κρατούν κάποιοι από αυτούς (και την καταλαβαίνω απόλυτα), αλλά το να περιφέρονται σαν αγελάδες στην Ινδία δε νομίζω ότι θα βοηθήσει στην τελική αξιολόγησή τους. Anyway, το μόνο που απασχολεί εμένα είναι να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό σε όλη τη διάρκεια της σύμβασής, έτσι ώστε να μεγιστοποιήσω τις πιθανότητες μονιμοποιησής μου. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ένα από τα καλά της δουλειάς είναι όταν συναντάω Έλληνες πελάτες...Φανταστείτε την έκπληξή τους όταν αντι να τους πεις "Hello, how can I help you?" τους λες "Τι κάνετε, είστε καλά;". Και κλασικά ξεκινούν οι ερωτήσεις: πως είναι εδώ τα πράγματα, αν μένω καιρό και αν αγοράζει κανείς από το μαγαζί. Η τελευταία ερώτηση θα έλεγα πως είναι εύλογη καθώς σχεδόν τα πάντα στο μαγαζί είναι γαμάκριβα!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Το έτερο καλό κομμάτι της δουλειάς είναι οι celebrities...Μέσα σε μια βδομάδα που είμαι εκεί έχουν περάσει:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_WUpJb5CkOtsOu7zE9swx3uOqccwwXbtQuYj0MfVEKbzEh0s1NWZr1R662LqZvhiJzlDCsMJS2pYTJdWS0cmzrZpRz1cjOl53z1VVnxIXfUwJvs5-aSJvCT-GAx_q2TQYpBVsZhXCOE/s1600/Claudia-Schiffer-Pictures1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_WUpJb5CkOtsOu7zE9swx3uOqccwwXbtQuYj0MfVEKbzEh0s1NWZr1R662LqZvhiJzlDCsMJS2pYTJdWS0cmzrZpRz1cjOl53z1VVnxIXfUwJvs5-aSJvCT-GAx_q2TQYpBVsZhXCOE/s1600/Claudia-Schiffer-Pictures1.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><b>Claudia Schiffer</b></u>: Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις νομίζω. Πέρασε από μπροστά μου κάνα δύο φορές αλλά δε με ρώτησε κάτι. Είναι πανύψηλη (παρόλο που φορούσε μπότες με τακούνι) και πολύ αδύνατη. Ντυμένη απλά και αμακιγιάριστη. Εντυπωσιακή αλλά not my cup of tea...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy_UyRMXWL1JBYit4NjMUAwJoqoqeggzvCljDn6pYMVIb6HufKdev9BJhyKk6lYp3dQrFqszFFuII87X3Lpi2Yp_0doKJC2h6u3Cea-buSk_d5fV6lrPbvyFjXlpyhh2-9mvhsmmi3OI/s1600/Wayne-Bridge-and-Frankie-Sandford.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy_UyRMXWL1JBYit4NjMUAwJoqoqeggzvCljDn6pYMVIb6HufKdev9BJhyKk6lYp3dQrFqszFFuII87X3Lpi2Yp_0doKJC2h6u3Cea-buSk_d5fV6lrPbvyFjXlpyhh2-9mvhsmmi3OI/s1600/Wayne-Bridge-and-Frankie-Sandford.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u style="font-weight: bold;">Wayne Bridge & Frankie Sandford:</u> Αυτός είναι Άγγλος ποδοσφαιριστής, παλιότερα της Τσέλσι και τώρα της Μάντσεστερ Σίτι, που πλέον έχει πάρει την κατηφόρα (παίζει δανεικός στη Β' κατηγορία). Αυτή είναι μέλος ένος γυναικείου ποπ συγκροτήματος που λέγεται "The Saturdays". Να σας πω την αλήθεια δεν τους αναγνώρισα (ο Ρίτσαρντ φυσικά τους κατάλαβε αμέσως), αλλά ο λόγος που τους αναφέρω είναι η Φράνκι...Μου έφυγαν τα σάλια κυριολεκτικά! Δεν ξέρω αν ήταν αυτό το κοντό με γωνίες μαλλάκι, το απίστευτα σέξι και ταυτόχρονα γλυκό προσωπάκι, το fit κορμάκι (σκέψου ότι γενικά μ'αρέσουν οι γυναίκες με πιασίματα...) ή ένας συνδυασμός όλων αυτών. 'Ασε τον άμπαλο μωρό μου και έλα στον greek lover! (Καλά...μη φας! Σταμάτη Γαρδέλη της κακιάς ώρας...).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7mFr4AgWklSeTgYZjJqBH00v1WeGemcG9n6k9UHTLcUN0VWNIrXukwFvk9FbT5ApTzuS4BrKOFGJgTQGWUXipXQFfQu8zdq-gGiQUgm26vxIEF8qADZ7-j7yCQSYCJIOKzmwtcWZNu4/s1600/Abbey-Clancy-onlydailynewsdotcom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7mFr4AgWklSeTgYZjJqBH00v1WeGemcG9n6k9UHTLcUN0VWNIrXukwFvk9FbT5ApTzuS4BrKOFGJgTQGWUXipXQFfQu8zdq-gGiQUgm26vxIEF8qADZ7-j7yCQSYCJIOKzmwtcWZNu4/s200/Abbey-Clancy-onlydailynewsdotcom.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> <u style="font-weight: bold;">Peter Crouch & Abbey Clancy</u>: Αυτός είναι ποδοσφαιριστής στην Αγγλία γνωστός και ως "όρθιο χιλιόμετρο". Αυτή είναι γνωστό τσοπανομοντέλο, celebrity (εντάξει...όχι και Χωστήρας) και τηλεπαρουσιάστρια. Κοινώς κλαπέτο ολκής. Ο τύπος πέρασε από μπροστά μου με το πιτσιρίκι στα χέρια και παραλίγο το κεφάλι του να βρεί στον πολυέλαιο. Αυτή πάλι παρίστανε την ωραία και μοιραία και κοιτούσε μόνο μπροστά σαν άλογο ιπποδρόμου. Σίγουρο γκανιάν if you ask me...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Last but not least...το αγαπημένο παιδί της πίστας και των ελληνικών tabloids. Ladies and gentlemen I give you.............</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Antonis Remos!!! (Εντάξει, μην περιμένετε να βάλω και φωτό </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">του καραγκιοζίδη, έτσι;). O Αντωνάκης που λέτε έσκασε μύτη </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">αγκαζέ με την Βοσινάκη, Βοζνιάκι...πως στο γέροδιάολο τη λένε (σιγα μη τη λένε και Σαράποβα). Κλασικά με το που τους βλέπω σκάω χαμόγελο και πάιζω το χαρτί "Έλληνας υπάλληλος στην ξενιτιά": </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">-" Τι κάνετε, είστε καλά;" Ο Αντώνης με κοιτάει στην αρχή ξαφνιασμένος και μετά μου χαρίζει το πλαστικό του χαμόγελο τύπου "Όχι ρε πούστη, και δω μας βρήκανε!".</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- " Μια χαρά, εσείς; " μου απαντά και συνεχίζει να περπατά ανέμελος. Μετά από λίγο κοντοστέκεται και αποφασίζει να επιστρέψει προς το μέρος μου έτοιμος να μου κάνει ερώτηση..</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- " Μήπως ξέρεις σε ποιό όροφο είναι τα κουζινικά;"</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">..........</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">..........</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">..........</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoGlHd4iP2Qq8oxXDLbfczoG-XeuIV6Emo-da0YeOiPCmouWMo0XgJs4lLW_SKxUWewWa2pmvKoa7VUKSMPc3gK-qI6oQIfYvBJS2O7EcJx-9D_-D2bzE97WSs5yniXv0QAa08OWws6eI/s1600/laugh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoGlHd4iP2Qq8oxXDLbfczoG-XeuIV6Emo-da0YeOiPCmouWMo0XgJs4lLW_SKxUWewWa2pmvKoa7VUKSMPc3gK-qI6oQIfYvBJS2O7EcJx-9D_-D2bzE97WSs5yniXv0QAa08OWws6eI/s320/laugh.jpg" width="242" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ποιά κουζινικά βρε μπαστουνόβλαχε; Μήπως να σου φέρω και τις πορσελάνινες κουκλίτσες να οργανώσετε tea party με τις φίλες σου από το νηπιαγωγείο; Αφού συγκρατήθηκα να μη μου φύγει κανένα πνιχτό γελάκι ρωτάω τον Γκρεγκ που είναι τα ΕΙΔΗ ΚΟΥΖΙΝΑΣ για επιβεβαίωση:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- Εγώ: "It is on the third floor Greg, isn't it ?"</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- Γκρεγκ: " Yes, third floor."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- Antonis: "Α, είναι third floor, ε;"</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3HeI1ovSrwQItKxVNg-FLRvDJNC-jaWhbizeSVK4mag4Kf3_xybuguHQRfadWq1oXsRvQ2TxwEDGrqf4ziVK4PGb0azDOmbuyqNZj-_YWVFPojV9eaaSBdJLWVV7g2-yP1dnZXqrBiEI/s1600/johnstewart_facepalm.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3HeI1ovSrwQItKxVNg-FLRvDJNC-jaWhbizeSVK4mag4Kf3_xybuguHQRfadWq1oXsRvQ2TxwEDGrqf4ziVK4PGb0azDOmbuyqNZj-_YWVFPojV9eaaSBdJLWVV7g2-yP1dnZXqrBiEI/s1600/johnstewart_facepalm.gif" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τράβα ρε Αντωνάκη να πεις κανά τραγουδάκι και άσε μας ήσυχους που θες να μας το παίξεις και πολύγλωσσος! Άρον τα κουζινικά σου και περιπάτει...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><b>Soundtrack of the post</b></u></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Πόσα συγκροτήματα αυτή τη χρονική στιγμή είναι ικανά να πετυχαίνουν κάθε αλμπουμ να είναι καλύτερο από το προηγούμενο αλλά και να προχωρούν ταυτόχρονα τον σκληρό ήχο ένα βήμα εμπρός; Δύο ονόματα έχω στο μυαλό μου αλλά προς το παρόν θα αποκαλύψω μόνο το ένα. Το όνομα αυτών: <b>Gojira</b>. Οι Γάλλοι έχουν αφήσει άφωνο κοινό και κριτικούς με κάθε δουλειά τους. Παίζουν θεωρητικά τεχνικό death metal αλλά εγώ θα τους ονόμαζα progressive (όχι φυσικά στο πολύπλοκο στυλ των Dream Theater) για να μην τους περιορίσω. Κυρίαρχη μορφή της μπάντας είναι το οπλοπολυβόλο πίσω από τα drums ονόματι Mario Duplantier που μαζί με τον αδερφό του Joe στα φωνητικά και την κιθάρα αποτελούν ένα εξαιρετικό δίδυμο. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε το 5ο κατά σειρά album τους </span><span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;">"L'Enfant Sauvage" και μιλάμε για βόμβα ναπάλμ! (από αυτές που γουστάρει να μυρίζει ο Snake τα πρωινά...). Το εισαγωγικό riff του κομματιού με στοίχειωσε για τα καλά το καλοκαίρι που μας πέρασε. Είδες οι Γάλλοι;</span><br />
<span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;"><br /></span>
<span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;"><br /></span>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/IV8z3H-9Dy0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;"><br /></span><br />
<span style="font-family: sans-serif; font-size: large; line-height: 19.200000762939453px;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
</div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-76873312310744418732012-11-21T02:46:00.002+02:002012-12-04T23:43:36.582+02:00Λαμόγια: A Global Phenomenon<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Δυστυχώς δεν κατάφερα να κρατήσω την υπόσχεση μου, δηλαδή να ανεβάσω post πριν το νέο μνημόνιο. Βέβαια δεν φταίω μόνο εγώ...Φταίει και ο Αντωνάκης με την υπόλοιπη συμμορία που τα υπογράφουν λες και είναι αυτόγραφα. Επίσης φταίει και αυτό το αρχίδι ο Μέρφι (όχι ο Έντι, ούτε ο Robocop) και οι νόμοι του που βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή πάνω μου. Αφού λοιπόν το laptop μου παρέδωσε πνεύμα πριν καμιά 10αριά μέρες (έτσι κι αλλιώς it was living on borrowed time), ακριβώς την ημέρα που θα περνούσα συνέντευξη ( γιατί αν είναι να γαμηθεί ο Δίας και το υπόλοιπο ιερατείο των Δελφών, θα το κάνει φυσικά την καταλληλότερη στιγμή...), μόλις πέρασα και ένα 3ήμερο (μάλλον) ίωσης με τα γνωστά δέκατα και κομμάρες που τη χαρακτηρίζουν. Αν και ομολογώ ότι με πήρε σχετικά ξώφαλτσα, η επίδραση ήταν αρκετή για να σέρνω το κουφάρι μου με δυσκολία για μερικές μέρες. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">I owe you one Murphy...</span><br />
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Είχα σκοπό να ασχοληθώ με διάφορα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση εδώ στη Αγγλετέρα (και πιστέψτε με, είναι πολλά) αλλά είχα πρόσφατα μια εμπειρία επαγγελματικής φύσεως που με ανάγκασε να αλλάξω ρότα, έστω προσωρινά. Πιστεύω ότι αξίζει να την διηγηθώ, γιατί ίσως τη διαβάσει και κανένας άνθρωπος που βρίσκεται στη ίδια φάση με μένα (στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) και καταλάβει που παέι να μπλέξει πριν ακόμα πατήσει το κατώφλι του κτιρίου. Δεν είναι τόσο βέβαια ότι θα μπλέξει κανείς (εντάξει, δεν πρόκειται για ναρκωτικά ή λευκή σάρκα) , αλλά είναι τέτοια η κοροϊδία και η παπάτζα που πουλάνε τα συγκεκριμένα ατομάκια που η κλωτσά πρέπει να πέσει σύννεφο. Και επειδή δεν είμαι υπέρ της βίας (όσο και αν ακούγεται περίεργο για έναν bad ass motherfucker όπως ο Stone Cold) αποφάσισα να τους γλεντήσω όσο δεν πάει μέσω του μοναδικού όπλου που διαθέτω. Κράξιμο λοιπόν μέχρι τελικής πτώσεως...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Οφείλω να σημειώσω σ'αυτό το σημείο ότι οι παρακάτω γραμμές γεμίζουν υπό τους ήχους του " Diary of a Mad Band " των Down, έτσι ώστε να καταφέρω να βγάλω από μέσα μου τη σαπίλα και σκατίλα που έχω θαμμένη ειδικά γι'αυτές τις περιπτώσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως εσκεμμένη και αν κάποιος θεωρεί πως θίγεται...</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hHAFzO7axJvEYifi9E3Ghhqm05ISC5j1gWmO__3VKdiwHEkuSZNnEOhlkkmtyLxKmhsFp6Xnjq_1oZAjdGuDn9u4YhgwYdIZ-jwtLHg7keVBxFVDUjb9W56CTusftYXnjKuWtHz2sjE/s1600/dae599e2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hHAFzO7axJvEYifi9E3Ghhqm05ISC5j1gWmO__3VKdiwHEkuSZNnEOhlkkmtyLxKmhsFp6Xnjq_1oZAjdGuDn9u4YhgwYdIZ-jwtLHg7keVBxFVDUjb9W56CTusftYXnjKuWtHz2sjE/s320/dae599e2.jpg" width="214" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τώρα που κανονίσαμε τα διαδικαστικά and set the record straight, προχωράμε...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
<br />
Όπως έχουν καταλάβει οι 3-4 αναγνώστες του blog (πάμε γερά και σε λίγο γεμίζουμε ταξί!) είμαι στην φάση αναζήτησης εργασίας. Τα βιογραφικά φεύγουν με το κιλό προς πάσα κατεύθυνση (σχεδόν) και τo mailbox μου γεμίζει κάθε μέρα με δεκάδες αγγελίες. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε αναμονή με κάποιες δουλειές αλλά η ουσία είναι ότι ακόμα ψάχνω, αν και αναμένω να αλλάξει αυτό στο σχετικά άμεσο μέλλον.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Ανάμεσα στις αγγελίες που μπορεί να βρει κανείς στα μεγάλα jobsites του νησιού, υπάρχουν και μερικές που κάνουν μπαμ από τον τίτλο κιόλας. "Στελέχη πωλήσεων και Μάρκετινγκ, Άμεση πρόσληψη, μέχρι και 500 λίρες την εβδομάδα, ταχύτατη εξέλιξη κλπ". Έχοντας μια κάποια εμπειρία από την Ελλάδα από αυτού του είδους τις εταιρίες, ήξερα ότι δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθώ μαζί τους. Έλα όμως που αποφάσισαν εκείνοι να ασχοληθούν μαζί μου! Αφού βρήκαν το βιογραφικό μου μέσα από το site, ένα πρωί χτυπάει το κινητό και μια γυναικεία φωνούλα με προσκαλεί σε interview στα γραφεία της εταιρίας. Στην αρχή δεν κατάλαβα για τι ακριβώς πρόκειται, της είπα οκ (δεν είναι εποχή να λες όχι σε οποιαδήποτε πρόταση για δουλειά, τουλάχιστον στην αρχή...) και μου έστειλε mail με τα στοιχεία της εταιρίας και οδηγίες μήπως και χαθώ. Το διαβάζω και καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται. Μετά την αρχική αντίδραση " Άντε γαμήσου κι εσύ και ο γρύλλος σου", το ξανασκέφτομαι και λέω να το δοκιμάσω πρώτα πριν το απορρίψω (όχι...αυτός ο τρόπος σκέψης δεν με αντιπροσωπεύει ως προσωπικότητα - για το γελάκι που ακούστηκε στη γαλαρία! - και έχω τους κολλητούς μου που μπορούν να το πιστοποιήσουν. Όχι και να μας βγει το όνομα στα γεράματα...). Άλλωστε θα μου κάνει καλό να βγω λίγο έξω και ίσως εξασκήσω λίγο τα Αγγλικά μου. Το γεγονός ότι η εταιρία δεν είχε καν site (!) δεν με πτόησε και η απόφαση πάρθηκε καπακωτά και αμετάκλητα.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Βάζω λοιπόν τη στολή εργασίας aka κοστουμιά (ο ανάπηρος) και φτάνω σχετικά εύκολα στα γραφεία της εταιρίας. Με καλωσορίζει η κοπέλα που είχα μιλήσει την προηγούμενη στο τηλέφωνο και κάθομαι στην υποδοχή. Το πράγμα έχει αρχίσει να βρωμάει από την αρχή... Πάνω από το reception desk κρέμεται μια τεράστια LCD συνδεδεμένη με player που παίζει δυνατά dance μουσικές, δίπλα μου κάθονται 2-3 Άγγλοι κοντά στα 20-22 μαζί με 2 εύσωμες έγχρωμες κυρίες γύρω στα 40φεύγα (τις έκοβες ότι μόλις είχαν βγει από την κουζίνα..) και μια κοπέλα κοντά στα 23, μάλλον φοιτήτρια. ΄Ολα αυτά μοιάζουν πολύ γνώριμα. Και μόλις σκάει το deja vu....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(Ήρθε η ώρα για ένα χρήσιμο flashback 2 χρόνια πριν, κάπου στην Αθήνα...)</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
<br />
Έχοντας ήδη συμπληρώσει μερικούς μήνες άνεργος, αποφασίζω να στείλω βιογραφικό σε μια εταιρία (Μπλε Κύματα λεγόταν, Μπλε Windsurf, Πούτσες Μπλε...θα σας γελάσω και δεν έχει και σημασία καθώς ανακάλυψα ότι υπάρχουν αρκετές εκεί έξω), η οποία υποσχόταν γρήγορη εξέλιξη, πολλά λεφτά κλπ. Φτάνω λοιπόν την ημέρα της συνέντευξης στα γραφεία και αφού συμπληρώνω κάποιες φόρμες με στοιχεία, περιμένω με άλλους 10 περίπου για την συνάντηση με τον υπεύθυνο. Σκάει λοιπόν ένας τύπος κοντά στα 30 (κοστουμιά εννοείται και όλα στην τρίχα) μας συστήνεται και μας μαζεύει σε μια αίθουσα. Και εκεί ξεκινάει η πίπα....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Ομολογώ ότι ο τύπος το είχε. Αφού μας εξιστόρισε το επαγγελματικό του προφίλ και με λίγα λόγια μας είπε ότι έφαγε τα νιάτα του να διοργανώνει πάρτυ και επαγγελματικά events, αποφάσισε να αλλάξει ξαφνικά πορεία και να ανοίξει εταιρία. Η εταιρία του λοιπόν κατάφερε μέσα σε 2 χρόνια να συνεργαστεί με μεγάλες πολυεθνικές και να αυξήσει τις πωλήσεις της και μπούρου...μπούρου.....Η ακατασχετη παπαρολογία δεν είχε τελειωμό καθώς μας πλάσαρε το μοντέλο του επιτυχημένου businessman (που μπροστά του ο Γιάγκος ο Δράκος μοίραζε κουλούρια στο Σύνταγμα) και του cool τύπου που θα έκανες παρέα άνετα. Όσοι τελικά θα επιλέγονταν ως "στελέχη", θα περνούσαν λέει όλα τα στάδια της εταιρίας (δηλαδή και πωλήσεις και management και human resources) έτσι ώστε να πάρουν μια σφαιρική εμπειρία και να μεγαλουργήσουν αργότερα στην αγορά εργασίας....Μιλάμε για ευκαιρία once in a lifetime!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Την επόμενη ημέρα και αφού έχω ακούσει όλες αυτές τις μαλακίες και είμαι έτοιμος να σκίσω τα πτυχία μου, σκάει τηλέφωνο από το γραφείο. Η κλασική γυναικεία φωνή της γραμματέως στη γραμμή: " Ήθελα να σας ενημερώσω ότι έχετε επιλεγεί για το επόμενο στάδιο της εκπαίδευσης. Συγχαρητήρια και καλό ξεκίνημα!!", με ύφος και τόνο λες και μόλις κέρδισα 100 εκατομμύρια στο Jocker ! Αποφασίζω να ξαναπάω στην εταιρία και γιατί με έτρωγε η περιέργεια να δω τι είναι αυτή η εκπαίδευση αλλά και γιατί δεν είχα και κάτι καλυτερο εκείνο το διάστημα από δουλειές. Εκεί μας υποδέχεται ένας άλλος τύπος και καλά υπεύθυνος της εκπαίδευσης και μέτοχος της επιχείρησης (σιγά τα Ελληνικά Πετρέλαια..). Καθόμαστε σε μια αίθουσα με μια μεγάλη LCD (!) πάνω από το κεφάλι του και αρχίζει να μας εξηγεί τι κάνει η εταιρία, με ποιούς συνεργάζεται και τι πουλάει. Όλα αυτά τι στιγμή που η οθόνη παίζει clips στο MADtv στη διαπασών, σε φάση που σκέφτομαι: "Μα καλά, γιατί δε το χαμηλώνει ο μαλάκας ; Δεν καταλαβαίνει ότι δεν ακούμε τι λέει ; ". Τελικά μαθαίνω ότι το προιόν είναι συμβόλαια κινητής, σταθερής και ίντερνετ τα οποία λέει τα πουλάμε σε συγκεκριμένο πελατολόγιο.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Ξέχασα να αναφέρω ότι σε επανειλημμένες ερωτήσεις (δικές μου αλλά και άλλων) σχετικά με το αν υπάρχει βασικός μισθός, bonus και ασφάλιση οι τύποι έκαναν τον Donald Duck.Αν προσπαθούσες να εκμαιεύσεις τέτοιες ζωτικής σημασίας πληροφορίες από κάποιον παλιότερο έτρωγες πάλι πόρτα με τη δικαιολογία ότι θα μάθεις τις επόμενες μέρες. Μιλάμε για σατανικά οργανωμένο σχέδιο...</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz8A4lA8Q7WCYkgcAEa5Ql7dKgxfcvPq6iHgkVdNzWapoCaKVeX-DjjUJx2dJOuKzKUe8zL2_xJAm9fDOu5SaRhnNN15cecwc8YcvUnSAJ1P2DFK-9Ffyt9gGWOCgp-9dBn9fgbhSnZfk/s1600/dr-evil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz8A4lA8Q7WCYkgcAEa5Ql7dKgxfcvPq6iHgkVdNzWapoCaKVeX-DjjUJx2dJOuKzKUe8zL2_xJAm9fDOu5SaRhnNN15cecwc8YcvUnSAJ1P2DFK-9Ffyt9gGWOCgp-9dBn9fgbhSnZfk/s1600/dr-evil.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Κάπου στην φάση της παρουσίασης των προιόντων και της εταιρίας, ο τύπος αρχίζει να εξιστορεί πως γνώρισε τον ιδιοκτήτη και πως άλλαξε η ζωή του κλπ. Εκεί που έχω βαρεθεί τη ζωή μου και κοιτάω το ρολόι μου, ο τυπάκος πετάει την εξής ατάκα: " Εδώ θέλουμε να εξελιχτείτε και όχι να σας κάνουμε <b>ΠΩΛΗΤΑΚΟΥΣ</b> με τσαντούλα..."</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">............</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">...........</span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">............</span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvzPxSLml1fgD8Kp22Isj9wDFJ_5WsmhkHE2IgafZpikz3VD0UCZTOB_mT6L28XUft68NGUdX-27C2orTLmJF0OET12CEbAFaxve3wZ1SOk27VcHdGvIXt7rUJcr2CNuGpeNpOkn1QkEw/s1600/171-0501094832-surprised-face.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvzPxSLml1fgD8Kp22Isj9wDFJ_5WsmhkHE2IgafZpikz3VD0UCZTOB_mT6L28XUft68NGUdX-27C2orTLmJF0OET12CEbAFaxve3wZ1SOk27VcHdGvIXt7rUJcr2CNuGpeNpOkn1QkEw/s320/171-0501094832-surprised-face.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"> <b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">T' είπες ρε μαλάκα;</span></b></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Πωλητάκος?Really? Really? Έχω περάσει από σεμινάρια τεχνικών πωλήσεων και χειρισμού αντιρρήσεων, έχω δουλέψει σε μερικές από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές που μου έχουν εμπιστευτεί αυτοκίνητο, κινητό, laptop, το παιδί τους, το σκυλί τους, παρείχαν εκπτωτικές κάρτες για φαγητό, έξοδα μετακίνησης και προσωπικά έξοδα (μόνο πουτάνες δε μας πλήρωναν). Συνομιλούσα καθημερινά με τμήματα προμηθειών και πωλήσεων και επισκεπτόμουν διευθυντές τμημάτων ακόμα και εταιριών.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
<span style="font-size: large;"><b>And you got the fucking nerve to call me ΠΩΛΗΤΑΚΟ ?</b></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVmhDLdGLSG7x7LS1ebnnVHWpGf96N2y-7TFlID7nkDv88qqdGMAGEFYERY2mabiBpzNZeud6w8wfuGFIShEh_eW7YRaiAdf9rxpBHWrzBbSxCBvNffmkCuUoIsF9H4-F6_W1hWBUkqs/s1600/angry-bobby-face.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVmhDLdGLSG7x7LS1ebnnVHWpGf96N2y-7TFlID7nkDv88qqdGMAGEFYERY2mabiBpzNZeud6w8wfuGFIShEh_eW7YRaiAdf9rxpBHWrzBbSxCBvNffmkCuUoIsF9H4-F6_W1hWBUkqs/s320/angry-bobby-face.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Αφού κατάπια την οργή μου και δεν έδειξα τα αληθινά μου συναισθήματα στον ξιπασμένο τζιτζιφιόγκο που αποφάσισε να το παίξει νέος Donald Trump, αποφάσισα να δω μέχρι που φτάνει το παπατζιλίκι. Έτσι πήγα την άλλη μέρα, όπου θα μας έδειχναν (μέσω role plays) πως θα πουλάμε τα προιόντα στον πελάτη...<br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Σκάω πρωί πρωί με την αυγούλα και πριν περάσω την πόρτα, ακούγονται απο μέσα δυνατές μουσικές. Τι διάολο, ποιός κάνει πάρτυ τέτοια ώρα; Μπας και έκανα λάθος τον όροφο; Αποφασίζω να μπω και βλέπω τα παιδιά από την προηγούμενη μέρα να στέκονται σε μια αίθουσα μαζί με 2-3 άλλους τύπους που δεν είχα ξαναδει. Ένας απο αυτούς με βλέπει, με καλωσορίζει και μου εξηγεί τι κάνουν. Και εδώ αρχίζει το πανηγύρι....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Οι τύποι αυτοί ήταν υποτίθεται παλιότεροι πωλητές που είχαν αναλάβει το ρόλο εκπαιδευτή. Μιλάμε για ατομάκια κοντά στα 23, ο ορισμός του λαμόγιου, με εξυπνακίστικο υφάκι, στολή "Πάνος Κιάμος", μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee... Να του ρίχνεις φάπες μέχρι να πιαστεί το χέρι σου! Με πλησιάζει λοιπόν και μου εξηγεί ότι η δουλειά αφορά συγκεκριμένες περιοχές της Αττικής. Θα πηγαινουμε σε πολυκατοικίες, θα χτυπάμε κουδούνια και θα λέμε τις εξής ατάκες:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
- Καλημέρα, ήρθαμε για την αναβάθμιση στο δίκτυο! Φέρτε μου έναν λογαριασμό τηλεφώνου σας, είναι μια μοναδική ευκαιρία για εσάς να μειώσετε το κόστος και αυξήσετε την ταχύτητα της γραμμής σας !!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Και το μικρό λαμόγιο σήκωνε το χέρι του ψηλά όταν έλεγε τη λέξη "αυξήσετε" και το χαμήλωνε στη λέξη "μειώσετε" ! Και όχι μόνο αυτό αλλά έιχαν και έτοιμες ατάκες για να πιάσεις κουβέντα του στυλ: </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">" Ωραία μυρίζει! Τι μαγειρεύετε; ", "Έχετε παιδάκια; Να σας ζήσουν!" και διάφορα τέτοια σαλιαρίσματα. Μιλάμε για οσκαρικές ερμηνείες μεγέθους Στηβ Ντούζου και Νίκου Κατέλη...Και φυσικά η pumping house βάραγε στα ίδια decibel καθ'όλη τη διάρκεια του show!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Μετά από όλα αυτά δεν ήξερα πραγματικά πως να αντιδράσω. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμμετέχω σε τέτοια καραγκιοζιλίκια, πόσω μάλλον να μου βαράει και το ντέφι η μαϊμού του Ταρζάν...Έτσι αποφασίζω να μίλήσω στον υπεύθυνο (τον τζιτζιφιόγκο που λέγαμε) και να του πω ότι μάλλον αποχωρώ. Σας παραθέτω τη συνομιλία μας...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
- Καλημέρα! Παρατήρησα ότι δεν ήσουν πολύ ενεργητικός στα role plays. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">- Κοίτα...η αλήθεια είναι ότι δεν νομίζω ότι κάνω για <b>ΠΛΑΣΙΕ</b>...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbahrxn_9x8v0oOp_d2S83eE6ACfxFRJuB7MbZXACNluwYitXiVa1uCdK-2YHurLcf9ZVXcDeSIaShrrxQgfl25XhMaSO39KOKsmTZdsR2GxjaliD8DO3i-xqXUpG6JCzLkGzxFzGzOzM/s1600/nuclear-bomb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbahrxn_9x8v0oOp_d2S83eE6ACfxFRJuB7MbZXACNluwYitXiVa1uCdK-2YHurLcf9ZVXcDeSIaShrrxQgfl25XhMaSO39KOKsmTZdsR2GxjaliD8DO3i-xqXUpG6JCzLkGzxFzGzOzM/s320/nuclear-bomb.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Με το που εκτοξέυω την τελευταία λέξη ο σαλτιμπάγκος αλλάζει 4 χρώματα, πετάει κατευθείαν τη μάσκα του cool attitude και μου λέει με απίστευτα σοβαρό ύφος: " Αν αυτό πιστεύεις ότι κάνουμε εδώ τότε καλύτερα να μην χάνεις άλλο το χρόνο σου ούτε και το δικό μας. Στο καλό." Και ο τύπος στην κυριολέξία με πέταξε έξω!! Χωρίς ίχνος υπερβολής ίσα που πρόλαβα να πάρω το παλτό μου! Μόλις προσπάθησα να χαιρετίσω ένα παλικάρι που είχαμε γνωριστεί τις προηγούμενες μέρες, ο γελοίος δεν με άφησε (προφανώς για να μην χαλάσω το εύθυμο κλίμα) και με έσπρωχνε προς την πόρτα. Δεν ήθελα να κάνω σκηνή και την έκανα με ελαφρά....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Και μετά από αυτό το επεξηγηματικό flashback (ο J.J. Abrahms θα ήταν περήφανος για μένα) ας επιστρέψουμε στο πρόσφατο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα στην reception.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Aφού λοιπόν έχω συμπληρώσει τη φόρμα με τα στοιχεία μου στη reception με την μεγάλη LCD και τη δυνατή μουσική (σας θυμίζει κάτι ;), έρχεται ο υπεύθυνος και μας οδηγεί σε μια άλλη αίθουσα για να μας παρουσιάσει την εταιρία του. Εννοείται πως η στολή "Πάνος Κιάμος" έπαιζε και σ'αυτή τη περίπτωση, έστω με κάποιες παραλλαγές. Και ξεκινάει ο μαυρούλης (μάλλον μελαμψούλης ήταν) να μας λέει ότι πριν 2 χρόνια καθόταν σπίτι και περνούσε το χρόνο του πετώντας τάπες σε βαρέλια και παίζοντας FIFA στο playstation. Μια μέρα η μάνα του βαρέθηκε να τον ξεσκατίζει (23 χρονών μαλάκας) και του είπε να πάει να βρει καμιά δουλειά στην ψαραγορά. Εκείνος απόφάσισε ότι δεν κάνει για Ψαραντώνης και τσουπ...μετά από 2 χρόνια έχει δική του εταιρία και βγάζει τρελά φράγκα (σας θυμίζει κάτι ; ). Ο αθεόφοβος μας είπε ότι έχει ήδη παραγγείλει Ferrari και θα την παραλάβει τον Φλεβάρη του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα....Πραγματικά μιλάμε για true artist!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Όλα αυτά είναι εμπειρίες και νομίζω πως είναι καλό να τις μοιραζόμαστε μπας και σωθεί κανάς σοβαρός άνθρωπος. Ειδικά τις εποχές που διανύουμε...Ένα είναι πάντως σίγουρο: τα λαμόγια δεν είναι μονο ελληνική πατέντα....Beware!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><u><b>Soundtrack of the post</b></u></span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Είμαι σχεδόν 2 μήνες στη Μ.Βρετανία και θα ήταν τουλάχιστον αβλεψία από μέρους μου να μην τιμήσω την τεράστια μουσική κληρονομιά της χώρας και πιο συγκεκριμένα την προσφορά της στο σκληρό ήχο. Εκεί στα τέλη '70 γεννήθηκε το επονομαζόμενο New Wave of British Heavy Metal που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της ροκ μουσικής μέσα από θρυλικές μπάντες που δεν θα αναφέρω για να μην αδικήσω τις υπόλοιπες. Τις προάλλες έψαχνα μουσικές στην ψηφιακή δισκοθήκη μου και έπεσα πανω σε μια μπάντα που μου την έμαθε κολλητός κάπου στις αρχές '90. Το όνομα αυτής: <b>Tokyo Blade</b>. Δημιουργήθηκαν το 1982 και έχουν βγάλει αρκετούς δίσκους από τότε με πιο γνωστά τα 3 πρώτα. Έκαναν σημαντική καριέρα πάιζοντας σε περιοδείες με Maiden, Dio, Ozzy και Scorpions. Για μένα καλύτερο τους album παραμένει το πρώτο και ομώνυμο (στην Αμερική κυκλοφόρησε ως "Midnight Rendezvous"). Πάτησα play για να θυμηθώ τα παλιά....και με πήρε ο διάολος! Απίστευτα riff, power φωνητικά και σολάρες που σκοτώνουν. Πραγματικά δεν ήξερα ποιό να διαλέξω ως επιλογή για το post αλλά μάλλον αυτή ήταν η καλύτερη. Το κομμάτι είναι αφιερωμένο στον κολλητό, για τα απογεύματα πριν 20 χρόνια που ακούγαμε αυτή τη δισκάρα στο μπαλκόνι μου (thanx man) και τον Snake Plissken που πιστεύω πως θα το γουστάρει. Πάμε δυνατά ρε πούστη...</span><br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/NZuJxJUQZQ0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-58439647665994322362012-10-23T02:22:00.002+03:002012-11-26T02:02:48.082+02:00The story so far...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Χτες έκλεισα ένα μήνα στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου και πραγματικά δεν έχω καταλάβει πως πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός. Θέλω εδώ και καιρό να γράψω ένα νέο post, αλλά πραγματικά δεν έχω βρει τον χρόνο. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να περιγράψω τη ζωή μου εδώ, με όσο πιο παραστατικό τρόπο μπορώ, έτσι ώστε ακόμα και αυτοί οι 3 αναγνώστες του blog να συνεχίσουν την ανάγνωση και να μην αναγκαστούν να καταφύγουν σε sites πιο φιλοσοφικού και υπαρξιακού ενδιαφέροντος (π.χ. <a href="http://www.parispornmovies.com/">Paris Porn Movies</a> ).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Όσο και αν ακούγεται περίεργο, ο λόγος που δεν έχω βρει χρόνο να γράψω στο blog είναι γιατί κάθε μέρα από το πρωί, βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή και στέλνω συνεχώς βιογραφικά. Εδώ υπάρχουν jobsites ένα σωρό, άρα οι επιλογές είναι πολλές και οι θέσεις εργασίας ακόμα περισσότερες. Χρειάζεται όμως πολλές ώρες ξεσκαρτάρισμα, να τσεκάρω τις θέσεις, τις περιοχές που βρίσκονται και διάφορες άλλες λεπτομέρειες. Ακόμα περισσότερο, κάθομαι και γράφω εκθέσεις ιδεών με απαντήσεις σε ερωτήσεις εργοδοτών, τύπου: " Γιατί είστε ιδανικός υποψήφιος για τη θέση ;", " Περιγράψτε τα καλύτερα χαρακτηριστικά και ικανότητές σας.", " Περιγράψτε πως θα αντιδρούσατε σε περίπτωση που ένας σωματώδης πελάτης έμπαινε σε ένα κατάστημα εξαγριωμένος κρατώντας κοντόκαννη και ρωτώντας επιτακτικά να μάθει που είναι ο Τζον Κόνορ." Εντάξει, μπορεί να υπερβάλλω λίγο αλλά πραγματικά οι μεγάλες retail εταιρίες σου κάνουν τα παπάρια Φαρινάπ μέχρι να ολοκληρώσεις αίτηση για θέση εργασίας μέσα από το site τους. Και αφού έχω ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο, όπου μέσα από τις ερωτήσεις που προανέφερα έχω προβάλει τον εαυτό μου ως ένα μείγμα φιλόδοξου επαγγελματία, αποφασισμένου να πετύχει τους στόχους του σε ορισμένο χρονικό πλαίσιο αλλά ταυτόχρονα εργατικό σαν μυρμήγκι Αργεντινής και φιλεύσπλαχνο σαν τη Μητέρα Τερέζα...περνάμε στο κυρίως πιάτο: Τεστ ετοιμότητας και σκιαγράφησης χαρακτήρα. Στην αρχή κάθεσαι και ψάχνεις τον αριθμό που λείπει ανάμεσα σε 5-6 αριθμούς. Και έχεις και περιορισμό στο χρόνο που πρέπει να βρεις το σωστό !! Τι λε ρε, πάτε καλά; Μήπως να λύσω και κάνα σκανδιναβικό ρέμπους να μας βρίσκεται εύκαιρο; Υπάλληλο σε σουπερμάρκετ ψάχνετε ή τον Άνθρωπο της βροχής; </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Και εκεί που παλεύω να βρω το σωστό αριθμό/αλληλουχία και τα μάτια μου ήδη κάνουν προβολή μια νέα version του "Miss Pacman"...τελειώνει ο χρόνος! Φτου σου ρε πούστη, πάνω που έβρισκα....ένα από τα πέντε. Πάμε παρακάτω τώρα στις ερωτήσεις χαρακτήρα και επαγγελματισμού. Αυτές βέβαια δεν έχουν time limit, αλλά θα ήταν καλό να τις απαντάω γρήγορα (λένε οι οδηγίες) για να υπάρχει πιο ειλικρινές αποτέλεσμα. Μισό. Παύση. Γρήγορο κατούρημα. Επιστρέφω. Πάμε...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u>Ερώτηση </u>: " Νέος συνάδελφος ζητάει τη βοήθεια σας σε κάτι που του δείξατε πως γίνεται πριν καμιά ώρα αλλά είναι τόσο κασιδιάρης που δεν λέει να πάρει πρέφα πως λειτουργεί. Εσείς έχετε πολύ δουλειά και δεν προλαβαίνετε. Τι κάνετε ;"</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u>Η απάντηση είναι προφανής</u>: τον στέλνεις στο διάολο λέγοντας του πως η διαδικασία του να πατήσεις ένα ρημαδοκουμπί για να βγει η χοντρή είναι τόσο απλή που και ένας χρυσαυγίτης θα την έφερνε εις πέρας (έστω με την δεύτερη), εδώ δεν προλαβαίνουμε να φτύσουμε έχουμε και τον μαλάκα!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u>Η σωστή διπλωματική/επαγγελματική απάντηση είναι</u>: Προσπαθούμε να βοηθήσουμε το νέο συνάδελφο (βύσμα του κερατά - δεν εξηγείται αλλιώς πως προσέλαβαν τέτοια τσιμούχα) δείχνοντας πάλι τη διαδικασία μέχρι να βεβαιωθούμε ότι μπορεί να αντεπεξέλθει χωρίς επίβλεψη και του ζητάμε να μας ενημερώσει αν έχει κάποιο πρόβλημα.(όταν τελειώσεις φώναξε με να σε σκουπίσω, βλακέντιε...).</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
To cut a long story short (έτσι ρε πούστη, γαμώ το Proficiency of Cambridge), οι ερωτήσεις έπαιζαν σε αυτό το ύφος, με σκοπό να αναδείξουν την επαγγελματική σου συμπεριφορά σε διάφορες καταστάσεις. Δηλαδή να καταλάβουν αν είσαι γλείφτης του κερατά ή η κόρη μου η σοσιαλίστρια...Παρ'όλο που η όλη διαδικασία είναι χρονοβόρα, αναγκαστικά συμμετέχω γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να δεχτούν το βιογραφικό σου. Γενικά, ο στόχος μου είναι να βρω καμιά πρόχειρη δουλίτσα εδώ (οι οποίες πληρώνουν αξιοπρεπή χρήματα) ώσπου να καταφέρω να βρω κάτι πιο μόνιμο. Έχω καταλάβει ότι η όποια προϋπηρεσία κατάφερα να αποκτήσω τόσα χρόνια στην Ελλάδα θα πρέπει να την καταπιώ και ουσιαστικά να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπει κανείς στην Αγγλική νοοτροπία και να πάρει μπρος. Ίδωμεν....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Κατά τα άλλα, εδώ τα πράγματα είναι πιο ήσυχα και από υβριδικό στην κατηφόρα. Οι Άγγλοι ασχολούνται κυρίως με τον καιρό, την μπαλίτσα, και κανένα σκάνδαλο τύπου Κειτ Μιντλετον και Πρίγκηπας Χάρι σε νέες γυμνές περιπέτειες. Κοινώς, εδώ ο κόσμος ζει, βγαίνει έξω, κάνει τα ψώνια του και έχει ήδη ξεκινήσει να αγχώνεται για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Όχι βέβαια για το τι θα βάλει πάνω αλλά για το ποιους θα καλέσει σ'αυτό. Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Η διασκέδαση είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη χώρα. Η καθημερινή διέξοδος είναι οι κλασικές παμπ αλλά και τα εστιατόρια τα οποία μπορεί να μην είναι τίγκα αλλά μια χαρά δουλειά έχουν. Αυτό που είναι ασυνήθιστο σε έναν Έλληνα όπως εγώ, που έχει μάθει να πίνει τα ποτάκια του μέχρι ότι ώρα πάει (έστω κάποτε που υπήρχε κέφι), είναι ότι μόλις ο κούκος χτυπήσει 11...τον πούλο! Όλοι σπίτια σας και χωρίς πολλά πολλά και χαρήκαμε που σας ξαναείδαμε και να μας ξανάρθετε. Και είναι τέτοια η θρησκευτική ευλάβεια που τηρείται αυτό που πραγματικά καταντά εκνευριστικό. Και πες είναι κατανοητό τις καθημερινές που ο κόσμος δουλεύει, γιατί είναι γνωστό πόσο καλή σχέση έχει ένας Άγγλος με το αλκοόλ...Αν το άφηναν ανεξέλεγκτο όλοι θα κυκλοφορούσαν στα στενάκια με την σταθερότητα του Ορέστη Μακρή μετά από κρασοκατάνυξη. Αλλά, ρε φίλε νομοθέτη ( ή mate legislator τώρα που γνωριστήκαμε)...δε γίνεται Σάββατο βράδυ να με πετάς έξω από την παμπ στις 11.30 βαριά, λες και Κυριακή πρωί έχω να μοιράσω το γάλα!! Και να φεύγω κακήν κακώς ψάχνοντας κάνα μπαρ στη άλλη μεριά της πόλης το οποίο να μένει ανοιχτό μέχρι τις πολύ πρωινές ώρες...Και όταν λέω πολύ πρωινές ώρες εννοώ 2 μετά τα μεσάνυχτα!!! Ναι, φίλε μου...Μιλάμε για πολύ κραιπάλη! Πάλι καλά που μένουν ανοιχτά κάτι κεμπαπτσίδικα στο ανατολικό Λονδίνο και λες ότι ξενύχτησες πάλι το Σαββατόβραδο...με πιτόγυρα!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Anyway, δεν γκρινιάζω γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ήμουν ποτέ party animal και για μένα άλλα πράγματα έχουν σημασία. Να υπάρχει δουλειά και μια καλή ποιότητα ζωής. Και εδώ σου παρέχουν (μέχρι ένα βαθμό) και τα δύο. Ακόμα και σε μένα που είμαι μετανάστης και όχι ντόπιος. Και αυτό είναι κάτι που με εντυπωσιάζει - ανάμεσα σε άλλα. Αλλά για αυτά θα μιλήσω στο επόμενο post. Το οποίο ελπίζω να ανεβάσω πριν το νέο μνημόνιο...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
<br />
<br />
<b><span style="color: red;"><u>Soundtrack of the post</u></span></b></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><b><span style="color: red;"><u><br /></u></span></b>
Για σήμερα το μενού έχει κάτι σχετικά φρέσκο. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική σόλο δουλειά ο Mark Tremonti. Ποιος είναι αυτός; Ο Tremonti είναι κιθαρίστας των Creed αλλά έχει κάνει τεράστια επιτυχία με τους Alter Bridge aka Myles Kennedy στα φωνητικά. Οι Alter Bridge γενικά σημειώνουν τεράστια επιτυχία στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη και όχι άδικα κατά τη γνώμη μου. Παίζουν hard rock μέχρι και κάτι σαν μελωδικό metal και αυτό που τους έχει κάνει πετυχημένους είναι η φοβερή φωνή του Kennedy και οι ριφάρες του Tremonti. Γενικά ο Tremonti θεωρείται αυτή τη στιγμή από τους καλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο (σίγουρα στο Top 10) και με το "All I was" που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι το αποδεικνύει περίτρανα. Ο δίσκος είναι δυναμίτης! Για πάρτε μια ιδέα...</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/auuy8LRFPB0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br /></div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-6873388358885467719.post-79215050956207155302012-10-06T01:43:00.000+03:002012-11-26T02:02:25.604+02:00Time to play the game<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Πως ξεκινάει άραγε κανείς; Πρώτη φορά φτιάχνω blog και να σου πω την αλήθεια στην αρχή μου φάνηκε </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">λίγο γελοίο σαν σκέψη. Μου θυμίζει την εποχή στο σχολείο που φτιάχναμε λευκώματα και τα πασάραμε ο ένας στον άλλο με περισσή περηφάνια. Τα κοριτσάκια με το Μικρό μου πόνυ για εξώφυλλο και αρωματικές σελίδες και τα αγόρια με αυτοκίνητα, Spiderman, Michael Jordan και ποδόσφαιρο. Περιμέναμε πότε θα μας δώσει το λεύκωμα η ωραία της τάξης για να το παίξουμε ιστορία μετά...Και καλά cool. Από μικροί στα βάσανα...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Αυτές οι εποχές όχι απλά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά πλέον στο μυαλό μου έχουν αποθηκευθεί σαν ταινίες βουβού σινεμά. Σαν το "The Artist" χωρίς τα χαζοχαρούμενα χορευτικά. Ανέμελες εποχές που δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα. Θα βάλω τα δυνατά μου για να μην ποτίσω αυτό blog με την μιζέρια που με έχει καταβάλλει τα τελευταία 3 τουλάχιστον χρόνια. Άλλωστε, έχω κάνει ήδη το πρώτο βήμα για να αποβάλλω τη μούχλα από πάνω μου. Άλλαξα χώρα...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το αποφασίσεις, ακόμα πιο δύσκολο να το κάνεις. Να' ναι καλά ο τρελός κολλητός μου που προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει ώσπου να ορθοποδήσω. Για εκείνον το Αθήνα - Λονδίνο είναι συνώνυμο του Κηφισιά - Πειραιάς. Και βασικός λόγος που πήρα την απόφαση να μεταναστεύσω. Η αλήθεια είναι βέβαια πως όταν είσαι χωρίς δουλειά σχεδόν ενάμιση χρόνο τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα. Και άμα δεν έχεις υποχρεώσεις (σκυλιά, γατιά, γυναίκα) τότε το σκέφτεσαι πολύ σοβαρά. Ναι ξέρω, τι ωραία χώρα που είναι η Ελλάδα και ο ήλιος, τα νησιά, το φαγητό...Συμφωνώ, ωραία χώρα η Ελλάδα. Πανέμορφη. Αλλά αν δεν έχεις φράγκο στη τσέπη και στη Χαβάη να μένεις χάλια θα περνάς...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
Τέλος πάντων, μιζέρια τέλος! Το υποσχέθηκα και θα το τηρήσω. Όπως επίσης υπόσχομαι να κρατήσω ψηλά τα στάνταρ αυτού του blog και να περιορίσω τις βωμολοχίες και τα άσεμνα σχόλια σε λογικά πλαίσια. Μα τον Άγιο Triple H, τον Cerebral Assassin (μεγάλη η χάρη του). Από την άλλη, όπου οι περιστάσεις το απαιτούν το γαμωσταυρίδι θα πέφτει σύννεφο, όχι μόνο για λόγους ψυχοθεραπείας αλλά κυρίως κραξίματος. Χώστε ελεύθερα, χαβαλές να γίνεται και το καυλάντισμα επιβάλλεται...</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />
<br />
</span><br />
<h3 style="text-align: left;">
<span style="color: red; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u>Soundtrack of the post</u></span></h3>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Τι καλύτερο για τα εγκαίνια του blog από Motorhead...Πάμε ρε Lemmy!</span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://1.gvt0.com/vi/PQ_8RTvgjR0/0.jpg" height="266" style="clear: left; float: left;" width="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/PQ_8RTvgjR0&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/PQ_8RTvgjR0&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<h2 style="text-align: left;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></h2>
</div>
Stone Coldhttp://www.blogger.com/profile/05278269013692233194noreply@blogger.com12