Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Λαμόγια: A Global Phenomenon

Δυστυχώς δεν κατάφερα να κρατήσω την υπόσχεση μου, δηλαδή να ανεβάσω post πριν το νέο μνημόνιο. Βέβαια δεν φταίω μόνο εγώ...Φταίει και ο Αντωνάκης με την υπόλοιπη συμμορία που τα υπογράφουν λες και είναι αυτόγραφα. Επίσης φταίει και αυτό το αρχίδι ο Μέρφι (όχι ο Έντι, ούτε ο Robocop) και οι νόμοι του που βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή πάνω μου. Αφού λοιπόν το laptop μου παρέδωσε πνεύμα πριν καμιά 10αριά μέρες (έτσι κι αλλιώς it was living on borrowed time), ακριβώς την ημέρα που θα περνούσα συνέντευξη ( γιατί αν είναι να γαμηθεί ο Δίας και το υπόλοιπο ιερατείο των Δελφών, θα το κάνει φυσικά την καταλληλότερη στιγμή...), μόλις πέρασα και ένα 3ήμερο (μάλλον) ίωσης με τα γνωστά δέκατα και κομμάρες που τη χαρακτηρίζουν. Αν και ομολογώ ότι με πήρε σχετικά ξώφαλτσα, η επίδραση ήταν αρκετή για να σέρνω το κουφάρι μου με δυσκολία για μερικές μέρες. I owe you one Murphy...

Είχα σκοπό να ασχοληθώ με διάφορα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση εδώ στη Αγγλετέρα (και πιστέψτε με, είναι πολλά) αλλά είχα πρόσφατα μια εμπειρία επαγγελματικής φύσεως που με ανάγκασε  να αλλάξω ρότα, έστω προσωρινά. Πιστεύω ότι αξίζει να την διηγηθώ, γιατί ίσως τη διαβάσει και κανένας άνθρωπος που βρίσκεται στη ίδια φάση με μένα (στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) και καταλάβει που παέι να μπλέξει πριν ακόμα πατήσει το κατώφλι του κτιρίου. Δεν είναι τόσο βέβαια ότι θα μπλέξει κανείς (εντάξει, δεν πρόκειται για ναρκωτικά ή λευκή σάρκα) , αλλά είναι τέτοια η κοροϊδία και η παπάτζα που πουλάνε τα συγκεκριμένα ατομάκια που η κλωτσά πρέπει να πέσει σύννεφο. Και επειδή δεν είμαι υπέρ της βίας (όσο και αν ακούγεται περίεργο για έναν bad ass motherfucker όπως ο Stone Cold) αποφάσισα να τους γλεντήσω όσο δεν πάει μέσω του μοναδικού όπλου που διαθέτω. Κράξιμο λοιπόν μέχρι τελικής πτώσεως...

Οφείλω να σημειώσω σ'αυτό το σημείο ότι οι παρακάτω γραμμές γεμίζουν υπό τους ήχους του " Diary of a Mad Band " των Down, έτσι ώστε να καταφέρω να βγάλω από μέσα μου τη σαπίλα και σκατίλα που έχω θαμμένη ειδικά γι'αυτές τις περιπτώσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως εσκεμμένη και αν κάποιος θεωρεί πως θίγεται...








Τώρα που κανονίσαμε τα διαδικαστικά and set the record straight, προχωράμε...


Όπως έχουν καταλάβει οι 3-4 αναγνώστες του blog (πάμε γερά και σε λίγο γεμίζουμε ταξί!) είμαι στην φάση αναζήτησης εργασίας. Τα βιογραφικά φεύγουν με το κιλό προς πάσα κατεύθυνση (σχεδόν) και τo mailbox μου γεμίζει κάθε μέρα με δεκάδες αγγελίες. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε αναμονή με κάποιες δουλειές αλλά η ουσία είναι ότι ακόμα ψάχνω, αν και αναμένω να αλλάξει αυτό στο σχετικά άμεσο μέλλον.


Ανάμεσα στις αγγελίες που μπορεί να βρει κανείς στα μεγάλα jobsites του νησιού, υπάρχουν και μερικές που κάνουν μπαμ από τον τίτλο κιόλας. "Στελέχη πωλήσεων και Μάρκετινγκ, Άμεση πρόσληψη, μέχρι και 500 λίρες την εβδομάδα, ταχύτατη εξέλιξη κλπ". Έχοντας μια κάποια εμπειρία από την Ελλάδα από αυτού του είδους τις εταιρίες, ήξερα ότι δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθώ μαζί τους. Έλα όμως που αποφάσισαν εκείνοι να ασχοληθούν μαζί μου! Αφού βρήκαν το βιογραφικό μου μέσα από το site, ένα πρωί χτυπάει το κινητό και μια γυναικεία φωνούλα με προσκαλεί σε interview στα γραφεία της εταιρίας. Στην αρχή δεν κατάλαβα για τι ακριβώς πρόκειται, της είπα οκ (δεν είναι εποχή να λες όχι σε οποιαδήποτε πρόταση για δουλειά, τουλάχιστον στην αρχή...) και μου έστειλε mail με τα στοιχεία της εταιρίας και οδηγίες μήπως και χαθώ. Το διαβάζω και καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται. Μετά την αρχική αντίδραση " Άντε γαμήσου κι εσύ και ο γρύλλος σου", το ξανασκέφτομαι και λέω να το δοκιμάσω πρώτα πριν το απορρίψω (όχι...αυτός ο τρόπος σκέψης δεν με αντιπροσωπεύει ως προσωπικότητα - για το γελάκι που ακούστηκε στη γαλαρία! - και έχω τους κολλητούς μου που μπορούν να το πιστοποιήσουν. Όχι και να μας βγει το όνομα στα γεράματα...). Άλλωστε θα μου κάνει καλό να βγω λίγο έξω και ίσως εξασκήσω λίγο τα Αγγλικά μου. Το γεγονός ότι η εταιρία δεν είχε καν site (!) δεν με πτόησε και η απόφαση πάρθηκε καπακωτά και αμετάκλητα.


Βάζω λοιπόν τη στολή εργασίας aka κοστουμιά (ο ανάπηρος) και φτάνω σχετικά εύκολα στα γραφεία της εταιρίας. Με καλωσορίζει η κοπέλα που είχα μιλήσει την προηγούμενη στο τηλέφωνο και κάθομαι στην υποδοχή. Το πράγμα έχει αρχίσει να βρωμάει από την αρχή... Πάνω από το reception desk κρέμεται μια τεράστια LCD συνδεδεμένη με player που παίζει δυνατά dance μουσικές, δίπλα μου κάθονται 2-3 Άγγλοι κοντά στα 20-22 μαζί με 2 εύσωμες έγχρωμες κυρίες γύρω στα 40φεύγα  (τις έκοβες ότι μόλις είχαν βγει από την κουζίνα..) και μια κοπέλα κοντά στα 23, μάλλον φοιτήτρια. ΄Ολα αυτά μοιάζουν πολύ γνώριμα. Και μόλις σκάει το deja vu....




(Ήρθε η ώρα για ένα χρήσιμο flashback 2 χρόνια πριν, κάπου στην Αθήνα...)



Έχοντας ήδη συμπληρώσει μερικούς μήνες άνεργος, αποφασίζω να στείλω βιογραφικό σε μια εταιρία (Μπλε Κύματα λεγόταν, Μπλε Windsurf, Πούτσες Μπλε...θα σας γελάσω και δεν έχει και σημασία καθώς ανακάλυψα ότι υπάρχουν αρκετές εκεί έξω), η οποία υποσχόταν γρήγορη εξέλιξη, πολλά λεφτά κλπ. Φτάνω λοιπόν την ημέρα της συνέντευξης στα γραφεία και αφού συμπληρώνω κάποιες φόρμες με στοιχεία, περιμένω με άλλους 10 περίπου για την συνάντηση με τον υπεύθυνο. Σκάει λοιπόν ένας τύπος κοντά στα 30 (κοστουμιά εννοείται και όλα στην τρίχα) μας συστήνεται και μας μαζεύει σε μια αίθουσα. Και εκεί ξεκινάει η πίπα....


Ομολογώ ότι ο τύπος το είχε. Αφού μας εξιστόρισε το επαγγελματικό του προφίλ και με λίγα λόγια μας είπε ότι έφαγε τα νιάτα του να διοργανώνει πάρτυ και επαγγελματικά events, αποφάσισε να αλλάξει ξαφνικά πορεία και να ανοίξει εταιρία. Η εταιρία του λοιπόν κατάφερε μέσα σε 2 χρόνια να συνεργαστεί με μεγάλες πολυεθνικές και να αυξήσει τις πωλήσεις της και μπούρου...μπούρου.....Η ακατασχετη παπαρολογία δεν είχε τελειωμό καθώς μας πλάσαρε το μοντέλο του επιτυχημένου businessman (που μπροστά του ο Γιάγκος ο Δράκος μοίραζε κουλούρια στο Σύνταγμα) και του cool τύπου που θα έκανες παρέα άνετα. Όσοι τελικά θα επιλέγονταν ως "στελέχη", θα περνούσαν λέει όλα τα στάδια της εταιρίας (δηλαδή και πωλήσεις και management και human resources) έτσι ώστε να πάρουν μια σφαιρική εμπειρία και να μεγαλουργήσουν αργότερα στην αγορά εργασίας....Μιλάμε για ευκαιρία once in a lifetime!!


Την επόμενη ημέρα και αφού έχω ακούσει όλες αυτές τις μαλακίες και είμαι έτοιμος να σκίσω τα πτυχία μου, σκάει τηλέφωνο από το γραφείο. Η κλασική γυναικεία φωνή της γραμματέως στη γραμμή: " Ήθελα να σας ενημερώσω ότι έχετε επιλεγεί για το επόμενο στάδιο της εκπαίδευσης. Συγχαρητήρια και καλό ξεκίνημα!!", με ύφος και τόνο λες και μόλις κέρδισα 100 εκατομμύρια στο Jocker ! Αποφασίζω να ξαναπάω στην εταιρία και γιατί με έτρωγε η περιέργεια να δω τι είναι αυτή η εκπαίδευση αλλά και γιατί δεν είχα και κάτι καλυτερο εκείνο το διάστημα από δουλειές. Εκεί μας υποδέχεται ένας άλλος τύπος και καλά υπεύθυνος της εκπαίδευσης και μέτοχος της επιχείρησης (σιγά τα Ελληνικά Πετρέλαια..). Καθόμαστε σε μια αίθουσα με μια μεγάλη LCD (!) πάνω από το κεφάλι του και αρχίζει να μας εξηγεί τι κάνει η εταιρία, με ποιούς συνεργάζεται και τι πουλάει. Όλα αυτά τι στιγμή που η οθόνη παίζει clips στο MADtv στη διαπασών, σε φάση που σκέφτομαι: "Μα καλά, γιατί δε το χαμηλώνει ο μαλάκας ; Δεν καταλαβαίνει ότι δεν ακούμε τι λέει ; ". Τελικά μαθαίνω ότι το προιόν είναι συμβόλαια κινητής, σταθερής και ίντερνετ τα οποία λέει τα πουλάμε σε συγκεκριμένο πελατολόγιο.


Ξέχασα να αναφέρω ότι σε επανειλημμένες ερωτήσεις (δικές μου αλλά και άλλων) σχετικά με το αν υπάρχει βασικός μισθός, bonus και ασφάλιση οι τύποι έκαναν τον Donald Duck.Αν προσπαθούσες να εκμαιεύσεις τέτοιες ζωτικής σημασίας πληροφορίες από κάποιον παλιότερο έτρωγες πάλι πόρτα με τη δικαιολογία ότι θα μάθεις τις επόμενες μέρες. Μιλάμε για σατανικά οργανωμένο σχέδιο...




Κάπου στην φάση της παρουσίασης των προιόντων και της εταιρίας, ο τύπος αρχίζει να εξιστορεί πως γνώρισε τον ιδιοκτήτη και πως άλλαξε η ζωή του κλπ. Εκεί που έχω βαρεθεί τη ζωή μου και κοιτάω το ρολόι μου, ο τυπάκος πετάει την εξής ατάκα: " Εδώ θέλουμε να εξελιχτείτε και όχι να σας κάνουμε ΠΩΛΗΤΑΚΟΥΣ με τσαντούλα..."

............


...........


............




 

                       T' είπες ρε μαλάκα;

Πωλητάκος?Really? Really? Έχω περάσει από σεμινάρια τεχνικών πωλήσεων και χειρισμού αντιρρήσεων, έχω δουλέψει σε μερικές από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές που μου έχουν εμπιστευτεί αυτοκίνητο, κινητό, laptop, το παιδί τους, το σκυλί τους, παρείχαν εκπτωτικές κάρτες για φαγητό, έξοδα μετακίνησης και προσωπικά έξοδα (μόνο πουτάνες δε μας πλήρωναν). Συνομιλούσα καθημερινά με τμήματα προμηθειών και πωλήσεων και επισκεπτόμουν διευθυντές τμημάτων ακόμα και εταιριών.

And you got the fucking nerve to call me ΠΩΛΗΤΑΚΟ ?





Αφού κατάπια την οργή μου και δεν έδειξα τα αληθινά μου συναισθήματα στον ξιπασμένο τζιτζιφιόγκο που αποφάσισε να το παίξει νέος Donald Trump, αποφάσισα να δω μέχρι που φτάνει το παπατζιλίκι. Έτσι πήγα την άλλη μέρα, όπου θα μας έδειχναν (μέσω role plays) πως θα πουλάμε τα προιόντα στον πελάτη...


Σκάω πρωί πρωί με την αυγούλα και πριν περάσω την πόρτα, ακούγονται απο μέσα δυνατές μουσικές. Τι διάολο, ποιός κάνει πάρτυ τέτοια ώρα; Μπας και έκανα λάθος τον όροφο; Αποφασίζω να μπω και βλέπω τα παιδιά από την προηγούμενη μέρα να στέκονται σε μια αίθουσα μαζί με 2-3 άλλους τύπους που δεν είχα ξαναδει. Ένας απο αυτούς με βλέπει, με καλωσορίζει και μου εξηγεί τι κάνουν. Και εδώ αρχίζει το πανηγύρι....


Οι τύποι αυτοί ήταν υποτίθεται παλιότεροι πωλητές που είχαν αναλάβει το ρόλο εκπαιδευτή. Μιλάμε για ατομάκια κοντά στα 23, ο ορισμός του λαμόγιου, με εξυπνακίστικο υφάκι, στολή "Πάνος Κιάμος", μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee... Να του ρίχνεις φάπες μέχρι να πιαστεί το χέρι σου! Με πλησιάζει λοιπόν και μου εξηγεί ότι η δουλειά αφορά συγκεκριμένες περιοχές της Αττικής. Θα πηγαινουμε σε πολυκατοικίες, θα χτυπάμε κουδούνια και θα λέμε τις εξής ατάκες:


- Καλημέρα, ήρθαμε για την αναβάθμιση στο δίκτυο! Φέρτε μου έναν λογαριασμό τηλεφώνου σας, είναι μια μοναδική ευκαιρία για εσάς να μειώσετε το κόστος και αυξήσετε την ταχύτητα της γραμμής σας !!!


Και το μικρό λαμόγιο σήκωνε το χέρι του ψηλά όταν έλεγε τη λέξη "αυξήσετε" και το χαμήλωνε στη λέξη "μειώσετε" ! Και όχι μόνο αυτό αλλά έιχαν και έτοιμες ατάκες για να πιάσεις κουβέντα του στυλ:  

" Ωραία μυρίζει! Τι μαγειρεύετε; ", "Έχετε παιδάκια; Να σας ζήσουν!" και διάφορα τέτοια σαλιαρίσματα.  Μιλάμε για οσκαρικές ερμηνείες μεγέθους Στηβ Ντούζου και Νίκου Κατέλη...Και φυσικά η pumping house βάραγε στα ίδια decibel καθ'όλη τη διάρκεια του show!

Μετά από όλα αυτά δεν ήξερα πραγματικά πως να αντιδράσω. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμμετέχω σε τέτοια καραγκιοζιλίκια, πόσω μάλλον να μου βαράει και το ντέφι η μαϊμού του Ταρζάν...Έτσι αποφασίζω να μίλήσω στον υπεύθυνο (τον τζιτζιφιόγκο που λέγαμε) και να του πω ότι μάλλον αποχωρώ. Σας παραθέτω τη συνομιλία μας...


- Καλημέρα! Παρατήρησα ότι δεν ήσουν πολύ ενεργητικός στα role plays. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;

- Κοίτα...η αλήθεια είναι ότι δεν νομίζω ότι κάνω για ΠΛΑΣΙΕ...




Με το που εκτοξέυω την τελευταία λέξη ο σαλτιμπάγκος αλλάζει 4 χρώματα, πετάει κατευθείαν τη μάσκα του cool attitude και μου λέει με απίστευτα σοβαρό ύφος: " Αν αυτό πιστεύεις ότι κάνουμε εδώ τότε καλύτερα να μην χάνεις άλλο το χρόνο σου ούτε και το δικό μας. Στο καλό." Και ο τύπος στην κυριολέξία με πέταξε έξω!! Χωρίς ίχνος υπερβολής ίσα που πρόλαβα να πάρω το παλτό μου! Μόλις προσπάθησα να χαιρετίσω ένα παλικάρι που είχαμε γνωριστεί τις προηγούμενες μέρες, ο γελοίος δεν με άφησε (προφανώς για να μην χαλάσω το εύθυμο κλίμα) και με έσπρωχνε προς την πόρτα. Δεν ήθελα να κάνω σκηνή και την έκανα με ελαφρά....

Και μετά από αυτό το επεξηγηματικό flashback (ο J.J. Abrahms θα ήταν περήφανος για μένα) ας επιστρέψουμε στο πρόσφατο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα στην reception.


Aφού λοιπόν έχω συμπληρώσει τη φόρμα με τα στοιχεία μου στη reception με την μεγάλη LCD και τη δυνατή μουσική (σας θυμίζει κάτι ;), έρχεται ο υπεύθυνος και μας οδηγεί σε μια άλλη αίθουσα για να μας παρουσιάσει την εταιρία του. Εννοείται πως η στολή "Πάνος Κιάμος" έπαιζε και σ'αυτή τη περίπτωση, έστω με κάποιες παραλλαγές. Και ξεκινάει ο μαυρούλης (μάλλον μελαμψούλης ήταν) να μας λέει ότι πριν 2 χρόνια καθόταν σπίτι και περνούσε το χρόνο του πετώντας τάπες σε βαρέλια και παίζοντας FIFA στο playstation. Μια μέρα η μάνα του βαρέθηκε να τον ξεσκατίζει (23 χρονών μαλάκας) και του είπε να πάει να βρει καμιά δουλειά στην ψαραγορά. Εκείνος απόφάσισε ότι δεν κάνει για Ψαραντώνης και τσουπ...μετά από 2 χρόνια έχει δική του εταιρία και βγάζει τρελά φράγκα (σας θυμίζει κάτι ; ). Ο αθεόφοβος μας είπε ότι έχει ήδη παραγγείλει Ferrari και θα την παραλάβει τον Φλεβάρη του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα....Πραγματικά μιλάμε για true artist!!


Όλα αυτά είναι εμπειρίες και νομίζω πως είναι καλό να τις μοιραζόμαστε μπας και σωθεί κανάς σοβαρός άνθρωπος. Ειδικά τις εποχές που διανύουμε...Ένα είναι πάντως σίγουρο: τα λαμόγια δεν είναι μονο ελληνική πατέντα....Beware!




Soundtrack of the post


Είμαι σχεδόν 2 μήνες στη Μ.Βρετανία και θα ήταν τουλάχιστον αβλεψία από μέρους μου να μην τιμήσω την τεράστια μουσική κληρονομιά της χώρας και πιο συγκεκριμένα την προσφορά της στο σκληρό ήχο. Εκεί στα τέλη '70 γεννήθηκε το επονομαζόμενο New Wave of British Heavy Metal που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της ροκ μουσικής μέσα από θρυλικές μπάντες που δεν θα αναφέρω για να μην αδικήσω τις υπόλοιπες. Τις προάλλες έψαχνα μουσικές στην ψηφιακή δισκοθήκη μου και έπεσα πανω σε μια μπάντα που μου την έμαθε κολλητός κάπου στις αρχές '90. Το όνομα αυτής: Tokyo Blade. Δημιουργήθηκαν το 1982 και έχουν βγάλει αρκετούς δίσκους από τότε με πιο γνωστά τα 3 πρώτα. Έκαναν σημαντική καριέρα πάιζοντας σε περιοδείες με Maiden, Dio, Ozzy και Scorpions. Για μένα καλύτερο τους album παραμένει το πρώτο και ομώνυμο (στην Αμερική κυκλοφόρησε ως "Midnight Rendezvous"). Πάτησα play για να θυμηθώ τα παλιά....και με πήρε ο διάολος! Απίστευτα riff, power φωνητικά και σολάρες που σκοτώνουν. Πραγματικά δεν ήξερα ποιό να διαλέξω ως επιλογή για το post αλλά μάλλον αυτή ήταν η καλύτερη. Το κομμάτι είναι αφιερωμένο στον κολλητό, για τα απογεύματα πριν 20 χρόνια που ακούγαμε αυτή τη δισκάρα στο μπαλκόνι μου (thanx man) και τον Snake Plissken που πιστεύω πως θα το γουστάρει. Πάμε δυνατά ρε πούστη...








16 σχόλια:

  1. Αβάδιστα, αβασάνιστα κτλ. Εντάξει πραγματικά η λαμογιά σπάει κοντέρ. Είσαι άτυχος πάντως. Γιατί τελικά από ότι έγραψες το συμπέρασμα είναι πως ο αντίστοιχος "Blue Wave", "X εταιρεία μάρκετινγκ" εκεί δεν περιμένει σαν την αράχνη να σκάσει το cv, αλλά επιτίθεται κάνοντας τη πρώτη κίνηση...Εξελιγμένα πράγματα. Η φάση είναι μην τους ανοίξεις τα μάτια και έχουμε και εδώ "μετάλλαξη τακτικής".

    ΤΟΚΥΟ ΒLADE γαμούν period. Και επειδή είναι ευκολάκι να βρεις βινύλιο σε άψογη κατάταση κυνήγα το αν έχεις το βίτσιο με τα βινύλια. Καλή αγορά είναι το warrior of the rising sun, 2πλο LP σαν συλλογούλα.

    Το θέμα με το Night Of The Blade είναι οι 2 εκδόσεις του. Μία με Alan Marsh στα φωνητικά και μία με τον Vic Wright. Μπέρδεμα, αλλά αξίζουν και οι δύο.

    Πάρε και μια ειδησούλα, οι Satan (μετέπειτα aka ως Pariah) επέστρεψαν, φυσικά με Brian Ross στο μικρόφωνο και ετοιμάζουν και νέο δίσκο.

    http://www.youtube.com/watch?v=BWv_5tXjkjg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ μιλάμε για σατανικά οργανωμένο σχέδιο. Πρόσεξε πόσο έχουν οργανώσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Μουσικές στη διαπασών για να μην πολυ καταλαβαίνεις τι γίνεται και γενικά να επικρατεί ένα κλίμα πάρτυ και "πάμε παιδιά, γερά!". Απίστευτα εκτελεσμένες ερμηνείες με πολύ καλά δουλεμένα script, ζωηρή κινησιολογία και παραστατικότητα (όσο θυμάμαι το μικρό λαμόγιο να κουνάει χεράκια - ποδαράκια πραγματικά κλαίω από τα γέλια...) και ψεύτικο kiss my ass χαμόγελο. Genius!! Τη μέρα που πήγα για τα role plays πραγματικά έτριβα τα μάτια μου...Δεν πίστευα ότι υπήρχαν εταιρίες που εκπαίδευαν στρατούς επαγγελματίων λαμόγιων. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν αυτά τα τυπάκια είναι ότι τα χοντρά λεφτά θα τα καρπωθεί φυσικά η εταιρία και το χειρότερο: καμιά σοβαρή εταιρία δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά μια τέτοια προϋπηρεσία. Πάντως εδώ είναι σίγουρα πιο εξελιγμένα τα πράγματα γιατί η αγορά είναι alive and kicking και όλα τα jobsites δουλεύουν στο φούλ.

      Οι Tokyo Blade θεωρώ ότι είναι πολυ underrated μπάντα όπως και πολλές άλλες (π.χ. Witchfynde). Έχουν βγάλει απίστευτες δισκάρες αλλά τους έφαγε η ατυχία ένας τύπος με το όνομα Steve Harris να αποφασίσει να φτιάξει συγκρότημα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...Οι Blade έχουν αλλάξει line up 100 φορές και ακόμα και σήμερα κάνουν συναυλίες με σχεδόν το αρχικό σχήμα.

      Δυστυχώς δεν ήμουν ποτέ συλλέκτης βινυλίων, ήταν όμως ο κολλητός (που αναφέρω και πιο πάνω) και έτσι όλα αυτά υπάρχουν μορφή βινυλίου στη δική του συλλογή. Ακόμα και σήμερα, όποτε περάσω από το σπίτι του πετάμε στα κάρβουνα κανένα "Give'em Hell" να γουστάρουμε!! Τον θεωρώ άμεσο υπεύθυνο και τον ευχαριστώ και δημόσια που πριν 20 χρόνια μου άνοιξε τα μάτια με απίστευτες μουσικές και δισκάρες! Love you man!!

      Διαγραφή
    2. Λαμογιά υπερπαραγωγή λέμε. Καλή φάση θα ναι πάντως να σκάσεις στα role plays με δερμάτινα μαστίγια κτλ να αρχίσεις να τους δέρνεις όλους και στο τέλος να πεις: "Πως σας φάνηκε το δικό μου role play; Δεν έκανα break από τον χαρακτήρα ούτε δευτερόλεπτο". Πάντως πρέπει να οργανωθεί ομάδα live τρολαρίσματος. Μούφες c.v -ραντεβού με blue waves κτλ, play along στην αρχή και μετά μπάχαλο...Θα ναι ανεκτίμητη φάση.


      Witchfynde ψσσσ. Give em hell λέμε. Προλάβανε στην στροφή τους Venom και έριξαν πρώτοι το τραγί στο εξώφυλλο. Κοίτα δεν είναι θέμα μόνο Harris. Όταν σε κάθε δρόμο και γειτονιά υπήρχαν τότε 1000 μπάντες, που να απορροφηθούν; Γενικά είναι πονεμένη ιστορία για αρκετά συγκροτήματα η ιστορία. Κακές επιλογές, ατυχία, κακό μάνατζμεντ, τύχη κτλ. Τους Blade τους έχω δει live, αλλά ήταν ψιλόαποτυχία. Ο "φωνής" ειδικά ήταν για κλωτσιές.


      Υ.γ http://badassmoviesblog.blogspot.gr/2012/11/all-in-all-youre-just-another-prick.html αντε και καλές δουλειές!

      Διαγραφή
    3. Μια τέτοια trolling team θα είχε πολύ γέλιο, αλλα πολύ φοβάμαι ότι οι τύποι είναι γατόνια και θα το ψυλλιαστούν αμέσως. Οτιδήποτε παρεκλίνει από το σχέδιο παίρνει πούλο επιτόπου...Πραγματικά ο τύπος με πέταξε έξω με το που είδε ότι δεν συμμετείχα στο Seferli Show. Μακρυά από τέτοιες εταιρίες είναι το μόνο που έχω να πω...

      Όταν ο κολλητός μου πήρε σε βυνίλιο το "Give'em Hell"
      με τον τράγο και την πεντάλφα στο εξώφυλλο, ο πατέρας του κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό! Είμασταν 12-13 τότε και καταλαβαίνεις...Τελικά δεν πάθαμε τίποτα και βγήκαμε σωστοί άνθρωποι σε λάθος κοινωνία!

      Υ.Γ I just paid my respects down your neighbourhood. Great Overlord, I salute you! Φεύγω να προλάβω το jobcentre, μη γίνει καμιά στραβή και χάσουμε το μαρούλι. Later..

      Διαγραφή
  2. Το καλύτερο είναι όταν σου λένε ότι ΔΕΝ σε θέλουν για πωλητή αλλά μετά σε βάζουν και κάνεις τον τηλεπλασιέ για να πουλάς π.χ. υπεροξυγονομένο νερό!

    Keep up the good work!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dear Tommy Stark welcome! To θέμα για μένα είναι ότι οι τύποι πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και ειδικά στις εποχές που διανύουμε είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα. Τουλάχιστον εδώ που βρίσκομαι υπάρχουν άπειρες άλλες επιλογές και δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με τέτοιους τύπους...

      Διαγραφή
  3. Κάθε εργαζόμενος 35- ετών οφείλει να έχει μια παρόμοια εμπειρία, έτσι για να κάνει μια βουτιά στα εργασιακά σκατά από νωρίς!!
    Εγώ έχω χάσει 5 ώρες της ζωής μου σε τηλέφωνα.. Φίλος έβγαζε χαρτζιλίκι και ζήλεψα ο μαλάκας και πήγα!! Θυμάμαι κάποιος εκεί την μέρα εκείνη έκανε μια πώληση!! Χαμός!! Χειροκροτήματα από τους "προϋστάμενους", από τους άλλους εργαζόμενους.. Overdose of patheticness..
    Πάντως μια χαρά την βγάζουν αυτές οι εταιρείες.. Οι περισσότεροι πηγαίνουν για λίγες μέρες και τα παρατάνε, φυσικά δεν πληρώνονται και έτσι γίνεται στο τζάμπα κάποιο μέρος της δουλειάς.. Εγώ όταν είχα ρωτήσει πώς διαμορφώνεται ο μισθός μου είχαν πει πως πρέπει να κάνω 2 πωλήσεις την εβδομάδα για να προσληφθώ (δεν μου είπαν για πόσες εβδομάδες) και θα έπαιρνα τον βασικό μισθό +bonus επί των πωλήσεων... Πούτσες μπλε..
    Πάντως το χειρότερο παρακλάδι τέτοιων εταιρειών είναι αυτό που βγάζει έξω ανθρώπους να πουλάνε ημερολόγια ή άχρηστα βιβλία συνταγών κλπ με την πρόφαση πως το κάνουν για την 5ήμερη του σχολείου τους (25+ ετών φανερά κιόλας!!) ή για έναν φίλο που έχει χτυπήσει/είναι πρεζάκιας κλπ.. Στην δεύτερη κατηγορία μάλιστα, όταν τους πεις πως δεν ενδιαφέρεσαι στραβώνουν κιόλας πως και καλά αδιαφορείς για την κατάσταση του φανταστικού τους φίλου!!

    Σόρυ για το σεντόνι, μου θύμησες όμως παλιές καταστάσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Welcome aboard Louis Cyphre! Δεν θα είχα πρόβλημα με αυτού του είδους τις εταιρίες αρκεί να ήταν ειλικρινείς από την αρχή. Ψάχνουμε πλασιέ, να πουλάνε στο δρόμο και να χτυπάνε κουδούνια σε νοικοκυρές και γέρους. Όλο αυτό το στήσιμο της δήθεν τεράστιας επαγγελματικής ευκαιρίας είναι που με ενοχλεί απίστευτα και να πάνε να γαμηθούν. Εκμεταλλεύονται την ανάγκη του καθένα για να δημιουργήσουν στρατιές ψευτομανατζαραίων και λοιπών παρατρεχάμενων που φαντάζονται μεγαλεία και γραφεία ενώ πουλάνε μια γαμημένη σύνδεση στο ιντερνετ...

      Έπρεπε να σε είχα από μια μεριά να βλέπεις το πρωϊνό pump up στο γραφείο, με μουσικές, πάμε παικταρά μου, high five και τα ρέστα!!

      Υ.Γ. Εννοείται πως είσαι πάντα ευπρόσδεκτος και μην ανησυχείς για σεντόνια. Η Google πληρώνει!

      Διαγραφή
  4. καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή...
    ...και ο πρωθυπουργός μας ο Αντωνάκης, πλασιέ είναι κατά βάθος και δεν έχει αφήσει πόρτα για πόρτα στην Ευρώπη!
    Τώρα τι πουλάει;;; Μάλλον εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός του μεγαλοδημοσιογράφου και του βουλευτή! Ο Αντωνάκης κάνει ζωάρα πλέον, έγινε Prime Minister και κάνει βόλτες στη εξοχή...

      Διαγραφή
  5. Φίλε blogger, θυμάμαι καλά αυτή την ιστορία σου με την πασίγνωστη εταιρεία ''Μπλε Παπάρια στα Καράβια'' κάπου στον Πειραιά. Αν δε με απατάει η μνήμη μου, ακόμα κλαίμε την ομπρέλλα που τους άφησες πάνω στη βιασύνη να σε διώξουν!! χαχαχαχα!! Έπρεπε να είχες μαζί το μασκοφόρο εκδικητή των Τριποντάρηδων να τους παίξει μερικά φαπίδια αλά Μπλάνκα στο Street Fighter!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαλάκα όλα τα θυμάσαι!! Την ομπρέλα όντως την ξέχασα αλλά γύρισα και την πήρα την επόμενη...Σίγα μη τους την άφηνα! Κανονικά έπρεπε να τους ρίξω και ένα κατούρημα στο φίκο που είχαν στην είσοδο...Πάντως αν σε είχα μαζί μου είναι σίγουρο ότι θα τους γλένταγες ατελείωτα στο τρολάρισμα!!

      Διαγραφή
  6. Εδώ αυτές οι δουλειές χουν ανθίσει για τα καλά..Η κοπέλα μου την πήραν από την wind και νόμιζε ότι θα πέρναγε από συνέντευξη για πωλήτρια μέχρι που πέταξαν το παραμύθι του πλασιέ..

    Λυπάμαι πολύ τους ανθρώπους που πέφτουν στην ανάγκη τους..

    just in case.. καλή αρχή μαν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Welcome Monsieur! Όπως έλεγα και πιο πάνω, δεν υπάρχει κάτι κακό στο να είσαι πλασιέ. Κάποτε υπήρχαν άνθρωποι που χτυπούσαν τα κουδούνια και πουλούσαν εγκυκλοπαίδειες. Η ένσταση βρίσκεται στο σκηνοθετημένο ειδυλλιακό περιβάλλον που πασάρουν οι τύποι, έτσι ώστε να νομίζεις ότι μια καριέρα επιτυχημένου πωλητή ανοίγεται μπροστά σου. Δυστυχώς, τέτοιου είδους δουλειές βρίσκουν εύφορο έδαφος σε μια χώρα που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση.

      Άλλη μια δουλειά που δε θα έκανα με τίποτα, ακόμα και αν χρειαζόταν να φάω από τα σκουπίδια, είναι τηλεφωνικό κέντρο σε εταιρία collections. Τις γνωστές σε όλους εισπρακτικές εταιρίες. But that's another story...

      Διαγραφή
  7. Mε γεια το blog και καλή αρχή!

    Σε ανακάλυψα μέσω Snake και ως γνωστόν ο λόγος του είναι χρυσός, κάτι που επιβεβαιώθηκε. Καλό ξεκίνημα και στο Λονδίνο, μη μας στερήσεις ανατριχιαστικές αγγλικές λεπτομέρειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες στην παρέα και σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα καλά λόγια!! Stay tuned, γιατί οι ανατριχιαστικές αγγλικές λεπτομέρειες έρχονται πολύ σύντομα...

      Διαγραφή